MyCity.tataya.net

พิธีกร ในรายการชิงโชค ทางโทรทัศน์ท่านหนึ่ง เคยบอกไว้ว่า เราจะปล่อยโอกาสให้ผ่านไปเฉย ๆ ทำไม แค่เขียนชื่อ ที่อยู่ แล้วนำไปใส่กล่อง ที่มีอยู่ตามร้าน เพียงแค่นี้ เราก็มี โอกาสเพิ่มขึ้น ท่ามกลาง ความไม่มีโอกาส อะไรเลย ของตัวเรา

ดังนั้น ผมจึงไม่รอช้า ทันทีที่ผมได้ยินว่าจะมีการจัดทริป ไปอ่างขาง โดยคลื่นข่าว FM100.5 ซึ่งผมฟังประจำ แต่การไปทริปครั้งนี้ ต้องมีการออกแรงกันสักหน่อย คือ ต้องส่ง Selfie กับต้นไม้ แบบโดน ๆ แล้วจะมีคัดเลือก โดยกรรมการหลายท่าน

กิจกรรมเริ่มต้นด้วยดี ทันที ที่ผมก้าวขาลง จากรถแท็กซี่ ป้าย Selfie For Help by PTT Group เตะตา ทีมงานกระตือรือล้น ก่อนเดินทาง ข้าวต้มปลา เจ้าอร่อย ก็ลงไปนอนในพุงผมเรียบร้อย การเดินทาง เริ่มตามกำหนด

หลังจากที่หลับ ๆ ตื่น ๆ บนรถบัสปรับอากาศ ที่มีเพื่อนร่วมทริป 30 คน และทีมงานอีกจำนวนหนึ่ง เราก็ถึง เชียงใหม่ อากาศยามเช้า เย็นชื่นใจ

ทางทีมงาน จัดให้เรา เช็คอินเข้าห้องพัก อาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน พอมีเวลา แต่ไม่มากนัก ผมไม่รอช้า คว้ากล้อง เดินท่อม ๆ ออกไปสูดอากาศยามเช้า

ผมเดินเข้าไปในซอยเล็ก ๆ ตรงข้ามโรงแรมที่พัก หลายบ้าน ปลูกต้นไม้ได้งดงาม แม้จะเป็นเพียงบ้านหลังเล็ก ๆ ก็ตาม และก็สไตล์ผมละครับ เห็นจักรยาน ที่ไหนไม่ได้ เป็นต้องยิงชัตเตอร์ไว้ก่อน โฟกัสหรือไม่ ไม่สนใจกัน

ชีวิตยามเช้า มีเรื่องราวที่น่าสนใจมากมาย เดินเข้ามาในซอยสักพัก เด็ก ๆ กำลังไปไหนกัน น่ารักมาก น้องเขาเดินผ่าน คงจะรีบไปโรงเรียน ผมก็เลยเรียก แล้วขอถ่ายรูป เด็ก ๆ ก็หยุดเดิน แต่ยืนเข้าแถว ก็เลยได้รูป ประมาณนี้

พอถ่ายรูปเด็ก ๆ เสร็จ เห็น พระบิณฑบาตร อยู่ไกล ๆ จะวิ่งตาม ก็ใช่ที่ เลยซูมจนสุดกระบอกแทนก็แล้วกัน

มองย้อน ไปทางที่เดินผ่านมา ต้นไม้ใหญ่ มีเรื่องราวมากมาย อาจจะเป็นตำนาน นานพอหรือยัง ก็อีกเรื่องหนึ่ง

ผมนั่งอยู่ริมทางตรงนั้น รอ รอ รอ อยากให้จักรยานผ่านมาสักคัน การถ่ายภาพ กับ การสร้างภาพ คงใกล้ ๆ กัน เวลา เดินผ่านไปเรื่อย ๆ จักรยาน ก็ไม่มาสักที ต้องกลับที่พักแล้ว

หลังจากอาหารเช้า เมนูสุดโปรดของผม ต้มเลือดหมูร้อน ๆ + ข้าวเปล่า จุดแรกของโปรแกรม ที่นี่เลยครับ โปรดสังเกต ซ้ายสุด ในวงกลม .. หมาไม่เกี่ยว .. ผมคนรักหมา แต่รักไม่มากนัก รักพอประมาณ ชอบมาก กับเครื่องหมายนี้

อากาศเย็น ๆ แดดอุ่น ๆ ถ้าไม่ได้มากันเป็นหมู่คณะแบบนี้ คงจะได้ ปลีกวิเวก ตรงนี้ สักชั่วโมง คิดถึง คนรักชิงช้า ถ้ามาด้วย ก็คงจะดี

ความรัก ถ้าอบแห้ง แล้วยังงดงาม ก็คงจะดีไม่น้อย แม้จะเป็นมายา แต่ก็ขอพึงใจ เผื่อปลอบประโลม ความรู้สึก ให้คงอยู่ ตราบนานเท่านาน

ดอกไม้แห้ง สวย ๆ ใน ร้านโครงการหลวง ในตัวเมืองเชียงใหม่

ครึ่งทาง เชียงใหม่-ฝาง มีการหยุดพัก 15 นาที ให้เพื่อน ๆ ได้ฉิ้งฉ่องกันตามสบาย ผมใช้เวลาแค่ 2 นาที เหลืออีก 13 นาที กระโดดแผล๊ว ข้ามถนน ไปเก็บภาพ กันสักหน่อย เพราะเห็น แกะหลงฝูงมา 4 ตัว ไม่รู้เธอจะไปไหนกัน ก็อป กิ๊ป ก็อป ๆ ๆ ๆ ๆ

ดอยที่เห็น คือ ดอยเชียงดาว

ที่โครงการหลวง ห้วยลึก กูรูกำลังลงลึก การเพาะกล้า ไม้กระถาง ท่าทางเพื่อนร่วมทริป คงจะกลับมาทำเป็นอาชีพเสริม ดูจริงจังมากมายทีเดียว

กว่าจะเติบใหญ่ ให้เราได้เชยชมความงดงาม ต้องทนุถนอม ละเอียดละออ ทีละต้น กันทีเดียวครับ

ดอกไม้ ในแปลง ของเกษตรกร สวยงาม ละลานตาไปหมดครับ ดูจนเวียนหัว .. ความงดงาม เป็นอันตรายต่อสุขภาพได้

หนุ่มเกษตรกร ตัวจริง เสียงจริง หล่อขนาด น้องเขากำลัง ตัดดอก มัดเป็นห่อ ๆ เพื่อจัดส่งสู่ตลาด

เข้าเยี่ยมชม สวนดอกไม้ จะมีรูปวัว ก็คงไม่ใช่แน่

ออกจากโครงการหลวง ห้วยลึก รถวิ่งบนเส้นทาง เชียงใหม่-ฝาง สักพัก ก็เลี้ยวเข้าแยกซ้ายมือ ป้ายบอกว่า อ่างขาง 25 กิโลเมตร วิวสองข้างทาง สวยมากครับ แต่ต้องพยายามหลับตา เพราะอาการเมารถ เริ่มมาเป็นระยะ ๆ แต่ในที่สุด เราก็มาถึง ที่พัก ผมนอนห้อง ซ้ายสุดครับ

วิว สวย ๆ จากระเบียงห้องพัก มองลงไปยัง ลานจอดรถ ด้านหน้าที่พัก

เข้าที่พัก เก็บกระเป๋า แอบดูผ้าห่มไฟฟ้าสักหน่อย เพราะเกิดมาไม่เคยเห็น  ทีมงาน ก็พาพวกเราไปชม ความงามของสวน 80 ซึ่งสวยมาก จนผมตาลายไปหมด สิ่งสวย ๆ เมื่อมารวมกันมาก ๆ เป็นอันตราย ต่อสุขภาพเป็นอย่างยิ่งครับ ผมเลย เลือก ที่จะค่อย ๆ มอง ความสวย ทีละดอก ๆ ค่อยรู้สึกดีขึ้น

น้อง ๆ ร่วมทริป มาจากแดนไกล สุดด้ามขวาน สตูล ตื่นตา ตื่นใจ กับ อากาศหนาวเย็นบนดอยสูง และดอกไม้สวย รอบ ๆ ตัว ในสวน 80 อ่างขาง

ถ้าเธอว่าเหงา ฉันก็จะเชื่อ ... สวนสวย สวน 80 อ่างขาง

สวน ๘๐ ... ถ้าเราไม่ถ่ายป้าย สถานที่ ที่เราไปเยือนมา แล้วจะรู้ได้อย่างไร ว่าเราไปไหนมา จริงไหมครับ

อากาศเย็น ๆ แดดอุ่น ๆ การเดินชมความงามของธรรมชาติ กับ ใครสักคนที่รู้ใจ คงจะตรึงอยู่ในความทรงจำ ไปตราบนานเท่านาน

บ่ายจัดแล้ว ทีมงาน จัดอาหารว่าง ที่ขึ้นชื่อ บริเวณสวนสมเด็จ ที่งดงาม กาแฟหอมกรุ่น แต่ผมเลือก ที่จะดื่ม น้ำผลไม้สด ๆ จากแปลง นำมาปั่นกับน้ำแข็ง เป็นเกร็ด หอม หวาน อมเปรี้ยว .. หนาวนอก แล้วก็เย็นข้างใน

น้องพนักงาน ที่ให้บริการ ด้วยรอยยิ้ม และ ความอ่อนหวาน ทำให้ ของว่าง อร่อยมากขึ้น ซึ่งผมจำไม่ได้แล้ว ว่าเขาเรียกว่าอะไร แต่กลิ่นของกล้วยหอม อ่อนละมุน ยังคงกรุ่นอยู่ที่ปลายลิ้น

หลังอาหารว่าง ตามโปรแกรม รถจะรับพวกเรากลับไปที่พัก เพื่อจะได้อาบน้ำอาบท่า ก่อนที่อากาศจะเย็นลง ในยามค่ำคืน แต่ ผมเลือกที่จะเดินเล่นแถว ๆ นั้น กะว่า จะอาบน้ำทีเดียว ก่อนนอนดีกว่า อาจจะหนาวสักหน่อย แต่ก็คงสบายตัว ที่อาบน้ำแล้วนอนเลย

แสงใกล้ค่ำ อ่อนแรง จนเก็บภาพอะไร ไม่ได้อีกแล้ว ผมลองใช้ ขาตั้งกล้อง ดู หลังจากที่แบกไป แบกมา โดยไม่ได้ใช้สักที

ผักสด ๆ ในแปลงโครงการหลวง ที่เราไปดูมาเมื่อตอนกลางวัน ค่ำคืนนี้ จะมาเป็น อาหารให้เราได้กินกัน ที่นี่เลยครับ อาคาร แมกโนเลีย

ระหว่างรออาหารเสริฟ ผมก็คว้ากล้อง เดินซอกแซก เก็บภาพ มาฝากครับ

มุมนี้ ใครมา ใครก็ต้องเก็บ สักภาพ .. เมื่อเช้านี้ อุณหภูมิ 3.5 องศา

วงไม้เมือง มาขับกล่อม ระหว่างที่เรารับประทานอาหารค่ำ และเมื่อคนตาบอดสี ลองปรับสีของภาพดู เพราะตอนถ่าย ไฟสี มันสาดมามั่ว ๆ กะจังหวะ สีที่ต้องการไม่ได้สักที (ตำรา บอกให้ต้องคำนึงถึงแสงให้ดี) ก็เลยได้แค่ ประมาณนี้ละครับ

หลังจากนอนอุ่น ๆ ใต้ผ้าห่มไฟฟ้า หลับสนิท และตื่นอย่างว่องไว เมื่อมีเสียงปลุกจากมือถือ ซึ่งตั้งเวลาไว้ที่ตีห้า อาบน้ำ (ไม่หนาวสักนิด บรื้ออออ) ลงมาจากห้องตามเวลานัด เพือน ๆ ตรงเวลากันทุกคน น่ารักมาก รถวิ่งมาแป๊บเดียว ก็ถึง จุดชมวิว แสงสีทองเรื่อ ๆ เริ่มปรากฏที่ขอบฟ้าแล้ว

ผมว่า เป็นความใฝ่ฝัน ของคนเล่นกล้องหลาย ๆ คน ที่อยากที่เก็บ ภาพทไวไลท์ ไม่ว่าจะเป็นช่วง ตะวันกำลังจะมา หรือกำลังจะไป ผมก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน ดังนั้น คราวนี้ ผมก็จัดเต็ม แบกขาตั้งกล้อง สายลั่นชัตเตอร์ ไฟฉาย แล้วก็ทำการบ้าน โดยการค้นตำรามาบ้าง .. แต่พอลงสนามจริง เฮ้อออออ

หลังจากหมดความพยายาม กับ การถ่ายภาพแสงแรกของวัน บนดอยสูง เก็บอุปกรณ์ที่น่าเบื่อทั้งหลาย ลงเป้ แล้วเดินมองหา เรื่องราวของผู้คน แบบนี้ ง่ายกว่าตั้งแยะ

บริเวณจุดชมวิว จะมีกาดหมั้ว ซึ่งคนในพื้นที่ จะมาตั้งของที่ระลึกบ้าง ของกินร้อน ๆ บ้าง จำนวนพอสมควร เวลาเดินผ่านแผงค้า วลีหนึ่ง ที่ผม ประทับใจมาก ในทริปนี้ คือ ช่วยกันกระจายรายได้นะคะ ความหมาย ที่ซ่อนอยู่ มากเกินกว่า จะเข้าใจได้ใน 3 วินาที ใครหนอ เป็นต้นตอ แห่งวลีนี้

เด็ก ๆ หลายคน ทำหน้าที่ของตนเองอย่างแข็งขัน มีความมุ่งมั่น ที่จะ ให้นักท่องเที่ยวอย่างผม .. กระจายรายได้ .. ให้ได้ ผมมีข้อแม้ ให้กับน้องคนนี้ นิดเดียวว่า ถ้า กำไลหญ้าถัก อันไหน ผมใส่ได้ จะซื้อทุกอันเลย ... ลองทายสิครับ ว่า ผม กระจายรายได้ ไปกี่อัน

คุณแม่ ลูกอ่อนวัย 1 เดือน ก็มาตั้งร้านขายของริมทางด้วย เพราะอากาศเย็นเจี๊ยบ ก็เลยมีการห่อผ้า เป็นอย่างดี จนไม่เห็นหน้ากันเลยครับ เห็นคุณแม่ แง้ม ๆ ผ้า คุยกับคุณลูก ผมเลยขออนุญาตคุณแม่ เปิดผ้า เผยความน่ารัก ให้กว้างสักหน่อย พออ้าปากกลม ๆ เป็นลูกนก ผมก็รีบกดชัตเตอร์เลย น่ารักไหมครับ

ตะวันขึ้น เหนือหลังคา ที่พัก ของผมแล้ว

ดู .. ร่วมทริป อ่างขาง กับ 100.5 Selfie For Help by PTT Group (ตอนจบ) คลิก คลิก

รีวิวอื่น ๆ ของ เป้ใบ รองเท้าคู่

• ไม่ใช่สร้างภาพเพื่อขายทริป แต่ผมคิด อย่างนั้น จริง ๆ
• ไปเดินป่า ที่ทุ่งแสลงหลวง กัน