MyCity.tataya.net

งานหนึ่ง ที่ผมทำอยู่ เพื่อหารายได้มาเลี้ยงชีพ คือ จัดทริป

แต่เป็นทริป แนวที่ผมอยากจัด แม้บางครั้ง อาจต้องตามใจ ความต้องการของตลาดบ้าง แต่ก็ไม่ทั้งหมด ยังไง ๆ ก็ต้อง ขอแทรก เรื่องที่ผมอยากนำเสนอ เข้าไปให้ได้ มากที่สุด เท่าที่จะมากได้

ช่วงนี้ ผมเลยต้องขยัน ที่จะโพส เพื่อที่จะปิดทริปให้เรียบร้อย กำไร เป็นตัวเงิน แม้จะไม่มาก แต่อย่างน้อย ก็ทำให้ผม ได้ท่องเที่ยว โดยไม่ต้องควักกระเป๋าเอง และสิ่งที่ได้รับทางอ้อม คือ มิตรสหาย ทั้งที่ร่วมทริป และผู้คน ที่ได้เกี่ยวข้องกัน ในการจัดทริป ตั้งแต่ เจ้าของโฮมสเตย์ คนขับรถตู้ ร้านอาหาร แม่ครัว ฯลฯ ซึ่งเดี๋ยวนี้ ทุกคนล้วนใช้สื่อสาร ผ่านหน้าโซเชียลมีเดีย กันโดยถ้วนหน้า

บางเรื่อง เป็นเรื่องที่ เหลือเชื่อ สำหรับคนโบราณอย่างผม ตัวอย่างเช่น ผมต้องจองร้านอาหารให้ได้ก่อนจัดทริป ที่ อ.บ่อเกลือ จ.น่าน อำเภอเล็ก ๆ ที่มีร้านอาหารไม่กี่ร้าน แต่ร้านที่ผมต้องการจะจอง (ก่อนเดินทาง 2 เดือน) เขาบอกว่า เต็มแล้ว ไม่สามารถที่จะรับจองได้ ทันที ที่ผมโพส บ่น ผ่านหน้าเฟส ของผม น้องคนหนึ่ง ที่บ่อเกลือ โพสมาว่า เดี๋ยวหนูจะขี่รถไปสำรวจให้

ผ่านไปราว ๆ ชั่วโมง ข้อมูลร้านอาหาร 2 ร้าน พร้อมรูปถ่ายหลายมุม พร้อมเบอร์โทรติดต่อ ก็ปรากฎในเฟสของผม สุดยอด ไหมครับ พี่น้อง

และไหน ๆ ผมก็เขียนเรื่องจากใจ ที่ผมอยากบอก และภาพที่ผม อยากนำเสนอ ผ่านในเฟส เพื่อนำเสนอขายทริป บนเฟส ผมแล้ว หลังจากทบทวนดู สักพัก ผมว่า คงไม่น่าเกลียด จนเกินไป ที่จะ นำมา เผยแพร่ ตรงนี้บ้าง เพราะตรวจสอบตัวเองแล้ว ผมไม่ได้ตั้งใจ จะขายทริป ตรงนี้ แน่นอน

ตรงที่ผม Note ไว้ เป็นส่วนที่ผมขยายความ เพิ่มเติม เพื่อทำความเข้าใจ ว่าเรื่องที่กล่าวถึง เป็นมา แล้วก็จะเป็นไป อย่างไร ครับ

ตามไปดูกันนะครับ ว่าผมนำเสนออะไร บ้าง

ท่องเที่ยว ให้สนุก ต้อง มโน และ อิน ไปกับ เรื่องราว + สถานที่ ที่เราไปเที่ยว เราจะนึกไม่ออกเลย ว่า สาวลื้อ ฝัดข้าว ยังไง ถ้าเราไม่จับกระด้งไว้ในมือ

ฝัดข้าว บางคนอาจจะเคยได้ยินเป็นครั้งแรกในชีวิต ก็ได้ เพราะยุคนี้ แม้แต่ตักข้าวสารใส่หม้อ บางคน ก็อาจจะไม่เคยได้ทำ อยากรู้ว่า คือ อะไร ลองถามอาจารย์ กรู ดูนะครับ

ไปเที่ยวเมืองน่าน แต่เราไป กินสเต็ก แปลกไหมครับ

จะว่าไป เราก็ไม่ได้ต้องการพาเพื่อนร่วมทริป ไปกินสเต็ก สักเท่าไร แต่เราพาเพือน ๆ ไป สัมผัส กับ ศิลปินอีกแขนงหนึ่ง ต่างหาก ลองอ่านป้ายนี้แล้ว คงจะเข้าใจบ้างนะครับ หุ หุ

Note .. ร้านนี้ ชื่อ ร้าน IMF ที่ อ.ปัว .. ไม่ต้องกางแผนที่ ไปที่ปัว แล้วถามใครก็ได้ เขาจะชี้ทางให้เองครับ

หลายเรื่องในชุมชน กำลังจางหายไป เพราะดูเหมือน เป็นสิ่งไร้ค่า ที่ไม่สอดคล้องกับยุคสมัย อย่างเช่น ข้าวแคบ อาหารการกิน ของบ้านนาคำ อ.ปัว จ.น่าน ที่สืบทอดกันมารุ่นต่อรุ่น หาก กำลังจะจบตำนาน ณ ชั่วอายุนี้

เพียงคำพูด ของเด็กหนุ่ม มัคคุเทศก์จำเป็นของเรา (คนซ้ายสุด) พูดว่า นี่เป็นครั้งแรก ที่ผมเห็นย่าทำ ข้าวแคบ ความรู้สึกของผม ในเวลานั้น คือ ความปลาบปลื้มใจ ว่า การจัดทริป แบบนี้ เป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว ไม่ใช่เพียง ให้ผู้มาเยือน ได้เห็น หาก เยาวชน คนรุ่นใหม่ ในชุมชนเอง ก็ได้เห็น พร้อม ๆ กับเรา

Note .. เป็นกิจกรรม ที่ ป้านา เจ้าของโฮมสเตย์ ที่เราไปพัก ได้ช่วยติดต่อ ขอให้คุณยาย ในชุมชน ช่วยทำให้ดู ปกติแล้ว คุณยาย ก็ได้เลิกทำไปนานแล้วครับ

โฮมสเตย์ คำ คำนี้ มีความแตกต่างกันหลากหลาย และให้ความรู้สึกที่แตกต่างกัน

แต่ที่ บ้านป้านา บ้านนาคำ อ.ปัว จ.น่าน ผมอยากใช้คำว่า Art Gallery มากกว่า จะว่าไป ผมก็ไม่เข้าใจคำนี้เท่าไร แต่ ตัวผมเอง เมื่อไปที่นี่ทีไร ผมรู้สึกว่า ทุกมุมมอง ทุกส่วน ทุกคน ที่ผมสัมผัส ล้วนแล้วแต่ มีอารมณ์ที่สุนทรีย์ อย่างอธิบายไปถูก

Note .. ป้านา เป็นบุคคลากร ในกระทรวงสาธารณสุข ที่มีความกระตือรือล้น และมี อารมณ์ศิลปิน อีกต่างหาก ประกอบกับ ลุงเถียร และลูกสาว 2 คน ก็เป็นคนแนวเดียวกัน ทำให้ บ้านหลังนี้งดงามยิ่งนัก ไม่เพียงแต่ ต้นไม้ ใบหญ้า เครื่องแต่งเรือน หาก น้ำใจ อัธยาศัย ก็ล้วนงดงาม

อีก Note .. ที่นี่ ยังเป็น ที่ตั้ง ของ โรงเรียนชาวนา บ้านนาคำ อ.ปัว จ.น่าน อีกด้วยครับ ด้วยความห่วงใย ของหมู่มิตรป้านา ได้รวมตัวกัน ถ่ายทอด เรื่องราว ของชาวนาแห่งชุมชน ให้คนรุ่นใหม่ หน้าใส ได้ก้มหน้าปักกล้า เท้าจุ่มดิน แม้จะไม่ได้จริงจัง แต่ก็ได้รับรู้ ถึง วิถีแห่งปู่ย่า ตายาย

ระหว่างที่ผม โพสโฆษณาทริป ก็มีเพื่อนที่ร่วมทริป ร่วมแจม ยืนยันความสนุกสนาน ของทริปที่ผ่านมา ยืนยันว่า ไม่ใช่หน้าม้าแน่นอน ผมว่า ขายทริป ผ่านหน้าโซเชียลมีเดีย นี่ดีอย่าง คือ เราได้เรียนรู้ซึ่งกันและกัน ไม่ได้เป็นคนที่แปลกหน้า อะไรกันมากนัก และคงไม่มีใคร ที่สามารถสร้างภาพ ได้อย่างต่อเนื่อง แบบไม่มีหลุด แน่นอน

ชีวิตคนเรา ก็คงคล้าย ๆ กับ ตลาดนัดริมทาง .. ก่อนติดตลาด ความเงียบเหงา ปกคลุมไปทั่ว .. หากอีกไม่นาน ความคึกคัก ก็จะมาเยือน

แผงค้าผักสด ริมทาง บ้านนาคำ อ.ปัว จ.น่าน เวลาเช้า ๆ ๆ ๆ

Note .. ผมรีบตื่นแต่เช้ามืด อาบน้ำ จากฝักบัวที่น้ำเย็น ๆ (ที่พักมีน้ำอุ่น แต่ผมชอบน้ำเย็น ๆ มากกว่า ทำให้รู้สึก สดชื่น ดีครับ) แล้วออกไปเดิน ในหมู่บ้าน ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโฮมสเตย์มากนัก เพื่อน ๆ ร่วมทริป ยังมีความสุข กับที่นอนอุ่น ๆ อยู่ ... ชาวบ้านที่มาขายผักตรงนี้ ผมยังเห็นเดินเก็บผัก อยู่ในแปลง แต่อีกพักเดียว ก็นำผักมาวางขายตรงนี้แล้วครับ

หมู่ควาย ใน สายหมอก

รออยู่นานนนนน พี่น้องก็ไม่หันหน้ามามองกล้องสักที ก็คงได้ประมาณนี้ละครับ .. เรื่องราว ของ ควาย ที่เดินในทุ่ง ความทรงจำที่ยังมีให้เห็น ที่บ้านนาคำ อ.ปัว จ.น่าน ทั้ง ๆ ที่เมื่อเยาว์ ข้างรั้วบ้าน ที่สะพานใหม่ กทม. ก็มีเป็นฝูงใหญ่กว่านี้

Note .. บ้านนาคำ อ.ปัว ก็คงเหมือนกับ หลาย ๆ ชุมชน ที่ควายเหล็ก ได้เข้ามาแทนที่ ควายเนื้อ แต่เมื่อโฮมสเตย์ บ้านป้านา ได้เป็นที่ตั้งของ โรงเรียนชาวนา บ้านนาคำ ก็มีคน บริจาค เจ้าขนเงิน เจ้าขนทอง มาให้โรงเรียนชาวนาแห่งนี้ ป้านา พูดขำ ๆ ว่า เขาคงส่งควาย มาเข้าโรงเรียนด้วย เพราะเขาเด็กมาก ต้องมาช่วยกันสอน ให้รู้จักการไถนา

ในชีวิตของเพื่อน ๆ เคยสักครั้งไหมครับ ที่จะไป เดินเก็บผัก จากแปลง นำมาล้างเอาดินออก ใส่ลงในน้ำเดือด ๆ ที่เหยาะเกลือ ลงไปนิดหน่อย แล้วนำมาเสริฟ ให้ตัวเอง บนโต๊ะ ข้าง ๆ แปลงผักนั่นเอง

ถ้ายัง หรือ ครั้งนั้น ผ่านมานาน จนภาพเก่าเริ่มลางเลือน ไปเติมเต็มให้กับชีวิต กับเราอีกครั้ง .. @โฮมสเตย์บ้านป้านา บ้านนาคำ อ.ปัว จ.น่าน

Note .. รอบ ๆ บ้านป้านา และหลาย ๆ บ้าน ใน อ.ปัว มีการรณรงค์การปลูกผักโดยไม่ใช้ สารเคมี ในการกำจัดแมลงและโรคพืช เมื่อจัดทริป ผมก็เลยคุยกับป้านาว่า ให้เพื่อนร่วมทริป ลงไปเดินเก็บผัก ในแปลง แล้วมาปรุงอาหาร ดีไหม นั่นคือที่มา ของผักจานนี้ครับ

ผมเป็นคนชอบดูหนัง ที่มีพระเอก หรือ นางเอก เป็นคนทำอาหาร โดยเฉพาะ ของญี่ปุ่น หรือเกาหลี คนทำหนังดี ๆ จะทำให้เราเข้าถึงความละเมียดละไม ของจิตใจ ที่ส่งผ่านจากมือ สู่จาน และมักจะมีเบื้องหลัง ก่อนมา เป็นอาหาร อยุ่ตรงหน้าเรา

พอจัดทริป ผมก็อยากส่งผ่าน ความรู้สึกนั้น ไปยัง เพื่อนร่วมทริป .. ป้านา เจ้าของโฮมสเตย์ที่ บ้านนาคำ อ.ปัว จ.น่าน ซึมซับความรู้สึกของผมได้ดี และร่วมเป็นส่วนหนึ่ง ของการส่งผ่าน ได้เป็นอย่างดี ตลอดมา ..

เพื่อนร่วมทริป กำลังเก็บผักจากแปลง ผักปลอดสารพิษ ข้าง ๆ บ้านป้านา เพื่อจะนำไปปรุงอาหารด้วยกัน ในโฮมสเตย์ที่เราจะไปพักกันครับ

Note .. ตัวผมได้รู้จักกับป้านา (ขวาสุด) เมื่อผมอยากจัดทริปไปน่าน (ตามกระแสครับ ไม่ได้คิดอะไรมากกว่านั้น) ก็โทรไปถาม น้องของหน่วยงานเกี่ยวกับการท่องเที่ยว ซึ่งผมเคยเป็นมือปืนรับจ้างทำงานให้เขาพักหนึ่ง น้องเขา ก็บอก โทรคุยกับป้านา ได้เลย นั่นคือ จุดเริ่มต้น ของมิตรภาพ

ศิลปะ แห่งการกิน ที่นี่จองได้ .. นี่อาจจะเป็นหนึ่งในหลาย ๆ เหตุผล ที่ผมไม่ค่อยเปลี่ยนเส้นทางในการจัดทริป เพราะ การเลือกสิ่งที่ดีที่สุด สำหรับเพื่อนร่วมทริป เป็นสิ่งที่สำคัญมาก และสิ่งที่จะต้องไม่มองข้าม คือ เวลา ซึ่งมีค่ามากกว่าสิ่งอื่นใด เราไม่ต้องการให้เวลาของเพื่อน ๆ สูญเสียไป กับสิ่งที่ไม่ควรจะเป็น เช่น การนั่งรออาหาร

น้ำพริกอ่อง ที่แตกต่าง ศิลปะอีกแขนง ที่อยากชวนเพื่อนไปชิม ทั้งทางลิ้น และทางใจ @Pong Za บ่อเกลือ จ.น่าน

Note .. เป็นเรื่องที่ต่อเนื่อง จากเรื่องที่เพื่อน ๆ เขาบอกให้ผมช่วยจัดทริปไปปางอุ๋ง เมื่อผมโทรไปสอบถามเรื่องการจองอาหาร ที่ร้านแห่งหนึ่งใน อ.ปาย ร้านนั้นเขาตอบว่า ไม่รับจอง .. ผมก็เลยนึกถึงร้าน Pong Za ซึ่งครั้งแรก ผมจองล่วงหน้า 2 เดือนแล้วเขาบอกว่าเต็ม รับจองไม่ได้ (ช่วงนั้น พระเทพฯ เสด็จ หลังผม 1 วัน หน่วยงานต่าง ๆ ต้องเข้าไปเตรียมงานกันมาก) พอทริปต่อมา เพื่อความไม่ประมาท ผมเลยจองล่วง 4 เดือนซะเลย .. การจอง คือ สั่งรายการอาหาร พร้อมกับโอนเงิน 50% ไปเลยครับ

อีก Note .. ทริปนี้ ค่อนข้างเป็นทริป ชิล ชิล ผมเลยอยากพาเพื่อนร่วมทริป ไป รับประทานอาหาร ในบรรยากาศที่สวย ๆ และอร่อย ๆ ซึ่งดูเหมือน จะมีที่นี่ เป็นตัวชูโรงเลยครับ ส่วนอีกร้าน แม้จะบรรยากาศดี อาหารพอใช้ได้ แต่บริการค่อนข้างมีปัญหา คือ ผมจองล่วงหน้า 1 เดือน และยืนยันอีกครั้งก่อนเดินทาง 1 วัน และยืนยันครั้งสุดท้าย อีก 1 ชั่วโมงก่อนเข้าร้าน แต่ปรากฎว่า ผมต้องไปยืนรอ ให้โต๊ะว่างครึ่งชั่วโมงกว่า และอาหารที่ผมสั่งไว้ อย่างละ 2 ชุด ผมได้แค่ชุดเดียว และเมื่อสั่งเพิ่ม ต้องรออีกร่วม 1 ชั่วโมง .. ครั้งเดียว เลิกเลยครับ

ความสุข ที่ยิ่งใหญ่ ของคน ... สร้างภาพ

Note .. เพื่อนร่วมทริป หลายคน ชอบถ่ายรูป ในขณะที่หลายคน ก็ชอบจะถูกถ่ายรูป เจตจำนง มาบรรจบกันพอดี ความสุข จึงเกิดโดยถ้วนหน้า

โบนัส ของคนจัดทริป คงไม่มีอะไรมากไปกว่า ความสุข รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ของเพื่อนร่วมทริป

Note .. ความที่ป้านา เป็นคนละเมียดละไม ในหลาย ๆ เรื่อง รวมทั้งเรื่องการแต่งกาย ดังนั้น ในทริปช่วง ที่อยู่ใน อ.ปัว สาว ๆ ก็จะได้เลือกชุด ที่อยากใส่ แน่นอน ว่า จะออกแนว ไทยลื้อ ซึ่งเป็นที่ชื่นชอบมาก ส่วนตัวผมเอง ป้านา เตรียมชุดหนุ่มไตลื้อ คือ ผ้าเตี่ยวให้ใส่ 555

คิดก่อนถ่าย ภาพในความคิด มักจะสวยกว่า ภาพที่ถ่ายได้ เพื่อน ๆ ว่า เป็นอย่างที่ผมบอกไหมครับ ... ร้านค้า ริมทาง ที่ อ.ปัว

Note .. พอดีช่วงนี้ ผมกำลังอ่านหนังสือ Basic Dramatic Photography ของคุณ ไม้หลัก .. ผมก็มักจะพูดถึงเรื่อง คิดก่อนถ่าย บ่อย ๆ ในเฟส .. พอโฆษณาเรื่องทริป เห็นภาพนี้ ก็นึกขึ้นได้ ว่า ตอนถ่าย ผมคิดว่า จะนำเสนอเรื่องความงดงามของชุมชน แม้แต่ร้านค้าขายเสื้อโหลข้างถนน ก็ยังมีดอกไม้สวย ๆ เลย อะไรทำนองนั้น .. แต่ output ก็อย่างที่เห็นครับ

ตื่นแต่เช้า เดินสูดอากาศเย็นฉ่ำเข้าปอด มองไปรอบตัว ภาพสวย ๆ ก็ปรากฎ อยู่เบื้องหน้า

หน้าบ้านป้านา คนสวย@ปัว โฮมสเตย์ ที่เราจะพักกัน ในวันที่สองของทริป

Note .. ผิดพลาดในการนำเสนอไปหน่อยนึงครับ ที่จริง เป็นช่วงเวลาเย็น หลังจากกลับจากตะเวนเที่ยวไปหลาย ๆ จุดใน อ.ปัว + อ.ท่าวังผา เราก็กลับมาพักผ่อน ที่โฮมสเตย์ ระหว่าง ที่เพื่อน ๆ พักผ่อนสบาย ๆ ตามอัธยาศัย ผมก็เดินตัดทุ่งเพื่อหาฉากหน้าที่สวย ๆ โดยมีฉากหลัง คือ ดอยภูคา และนี่ คือ หนึ่งในหลาย ๆ ภาพที่ได้

ความงดงาม มีเสมอ เพียงเรามองหา

@หน้าบ้านป้านา โฮมสเตย์ ที่เราจะพักกัน ในวันที่สองของทริป

Note .. ต่อเนื่องมาจากภาพข้างบนครับ ลองซูมสุดกระบอก (18-135) อยากแสดงให้เห็นว่า โฮมสเตย์ที่เราจะไปพัก อยู่ใกล้ดอยภูคา ที่ยิ่งใหญ่มากกกกกก

วันนั้น แม้ อาจารย์วินัย จะติดธุระ ไม่สามารถนำพวกเราเดินชม หอศิลป์ริมน่าน ได้ แต่ก็ได้กรุณา ถ่ายรูปคู่กับเพื่อน ๆ ร่วมทริป กันโดยถ้วนหน้า

Note .. หอศิลป์ริมน่าน อีกจุดหนึ่งที่เราแวะเยี่ยมชม แม้เป็นสถานที่ ที่เราควรใช้เวลาสักครึ่งวัน แต่เรามีเวลาให้ แค่ชั่วโมงเดียว ครั้งก่อนที่มา อาจารย์ปราณี ภรรยาอาจารย์วินัย ได้กรุณานำชมชั่วโมงหนึ่งเต็ม ๆ

หอศิลป์ริมน่าน ... ความงาม เกิดขึ้น ได้เสมอ ที่นี่

Note .. เพราะอาจารย์วินัย ติดธุระ เราเลยเดินชมหอศิลป์ริมน่านกันเอง แน่นอน ว่า มีมุมถ่ายรูป สวย ๆ มากมาย พี่น้องทั้งหลาย ไม่เคยปล่อยโอกาสให้ผ่านไป แม้แต่เสี้ยววินาที

เบื้องหลังการถ่ายทำ ณ หอศิลป์ริมน่าน ในทริป ไปเที่ยวเมืองน่าน อย่างที่น่าน เป็นอยู่ เมื่อต้นปีที่ผ่านมา

Note .. ผมไม่ได้สร้างภาพ ว่าเป็นทริปที่สนุก แต่เป็นทริปที่สนุกจริง ๆ 5555

หอศิลป์ริมน่าน ... รอยต่อแห่งกาลเวลา เก่า + ใหม่ อีกที่หนึ่ง ที่เราอยากชวนเพื่อนไปเที่ยวกับเรา

Note .. แต่ละทริป ก็จะมีสไตล์ของตนเอง .. ใครจะซื้อทริปผม ผมจะย้ำก่อนเสมอว่า ได้อ่านรายละเอียดหรือยัง อยากให้อ่านก่อน ก่อนที่จะโอนเงินมาให้ผม เพราะถ้าเราไม่ใช่คอเดียวกัน ทริปสนุก ๆ อาจจะเป็นทริปที่น่าเบื่อ ก็ได้

มุมประชามหานิยม ใครมาเที่ยวเมืองน่าน ไม่ได้มาถ่ายรูปมุมนี้ คงพูดไม่ได้เต็มปาก ว่ามาเมืองน่าน เพื่อนร่วมทริป เมื่อต้นปีนี้ครับ

Note .. งัดตำรามาใช้เลยครับ ผมไปยืนสุดทาง แล้วซูมสุดกระบอก เปิดหน้ากล้องกว้างสุด อันเดอร์นิดนึง ใครบ้างจะไม่ชอบ ที่มาเที่ยว แล้วได้ภาพสวย ๆ ในมุมที่บ่งบอก ว่าได้ไปเที่ยวไหนมา

จบแล้วครับ ยังขอยืนยันว่า ผมไม่ได้โฆษณาขายทริปตรงนี้นะ แค่อยากบอก ว่า ผมต้องการสื่อสารอะไร กับเพื่อน ๆ บนโซเชียลมีเดีย ภายใต้ ความคิด ของผมจริง ๆ ไม่ได้ เสแสร้งสักนิดเดียว

รีวิวอื่น ๆ ของ เป้ใบ รองเท้าคู่

• ....
• ....