|
ไปเดินป่า ที่ทุ่งแสลงหลวง กัน (ตอน 1/2) |
|
เป้ใบ รองเท้าคู่ รีวิว |
การผจญภัยเล็ก ๆ ในทริปเดินป่าระดับอนุบาล (เพื่อนนักเดินป่าตั้งมาตรฐานให้ครับ) ที่ทุ่งแสลงหลวง สร้างความตื่นเต้น สนุกสนาน ตื่นตาตื่นใจ กับหนุ่ม ๆ สาว ๆ ชาวออฟฟิส ที่ชีวิตจะอยู่บนโต๊ะทำงาน มากกว่า บน 2 ขา ที่พาเดิน เดิน และเดิน ท่ามกลางทุ่งหญ้าสะวันน่า ป่าโปร่ง ป่าเบญจพรรณ ป่าสน ตบท้ายด้วยป่าดิบริมห้วย และล่องเรือ กลับสู่จุดเริ่มต้น
เมื่อคืน เรานอนกันที่โฮมสเตย์ ที่ หมู่บ้านหนองแม่นา หลังจากที่ตื่นกันแต่เช้า มาเดินลุยหมอกจาง ๆ ในหมู่บ้าน ทำบุญตักบาตร และกินข้าวเช้า ที่โฮมสเตย์ พี่สมพงษ์ ประธานกลุ่ม คนรักษ์ป่าบ้านหนองแม่นา ก็มารับพวกเรา ไปยังจุดเริ่มต้น การเดินป่า ณ ที่ทำการอุทยานทุ่งแสลงหลวง (ฝั่งหนองแม่นา)
คำขวัญ เตือนใจ ... ท่องจำไว้ให้แม่น เวลา เราเดินป่า
หลังจากฟังสรุป สิ่งละอันพันละน้อย จากพี่ ๆ เจ้าหน้าที่อุทยาน แล้ว เราก็ได้รับแจก อาหารกลางวัน คือ ข้าว 1 ห่อ + น้ำ 1 ขวด ของใคร ของมัน เป้กันเองครับ แล้วการเดินทาง ด้วย 2 ขา ก็เริ่มต้น
เดินไปได้เพียงเล็กน้อย พี่เจ้าหน้าที่อุทยาน ซึ่งเป็นคนนำทางให้เรา ร่วมกับ น้อง ๆ กลุ่มคนรักษ์ป่า บ้านหนองแม่นา ก็ชี้ให้เราดู ร่องรอยของสัตว์ป่า ที่ออกมาเดินเล่น เมื่อคืน มีทั้งกวาง เม่น
พี่คนนำทาง ชี้ให้ดู โน่น นี่ นั่น พร้อมคำอธิบาย ตลอดเวลา
ลักษณะของทุ่งหญ้า แถวนี้ จะเกิดไฟป่าขึ้นทุกปี ไฟจะลามอย่างรวดเร็ว ไปตามพื้น ต้นไม้แถบนี้ จะมี เปลือกหนา ทนไฟ จึงจะรอดได้
พี่เขาบอก ชื่ออะไรสักอย่าง จำไม่ได้แล้วครับ
หูก็ฟัง มือก็ กดชัตเตอร์ ไปเรื่อยเปื่อย เห็นอะไรก็ถ่ายไปหมด
แล้วความตื่นเต้น ก็เกิดขึ้นเล็กน้อย เมื่อมีบางคน โหวกเหวก มีโดนทากเกาะ
แต่เพื่อนร่วมทริป คนนี้ มั่นใจ กับ อุปกรณ์ ป้องกันทาก ของแกมาก
เส้นทางศึกษาธรรมชาติ ที่เราเดินนี้ เป็นทางเดินที่สบาย ๆ ขึ้นเนิน ลงเนิน แต่โดยรวม ๆ ถือว่า เป็นทางเดินที่ราบเรียบ ไม่ต้องปีนป่ายภูเขาสูง หน้าผาชัน เพื่อนร่วมทริปคนหนึ่ง ซึ่งเป็นนักเดินป่า เลยตั้ง สมญานามการเดินป่าครั้งนี้ว่า เป็นการเดินป่า ระดับอนุบาล 1
แต่ผมว่า วิวสองข้างทาง สวยดี คงเป็นเพราะ เราเคยแต่เดินในเมือง ไม่เคยเห็นต้นไม้เยอะ ๆ แบบนี้ มองไปทางไหน มีแต่ต้นไม้
แล้วเราก็เจอ หลุมที่ขุดใหม่ ๆ โดย น้องหมู ... หมูป่า ครับ
ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น เป็นแบบนี้นี่เองครับ แต่จะรอดจากการเป็นอาหารของสรรพสัตว์ หรือเปล่า เป็นอีกเรื่องหนึ่ง แล้วยังอีก นักท่องเที่ยว ที่ลืมท่องคำขวัญที่ว่า เราจะไม่เก็บอะไรไป นอกจากภาพถ่าย
ยิ่งเดิน เขาก็ยิ่งเจอต้นไม้ที่สูงขึ้น ๆ ๆ โดยเฉพาะ ต้นสน ที่ดูเหมือนไม่สูง เพราะทุกต้นสูงเท่า ๆ กัน จนเราเจอไม้ที่ล้ม โห ทอดยาวเหยียดเลย กว่าจะเดินพ้น
คล้าย ๆ กับคอฟฟี่เบรค แต่ไม่มีคอฟฟี่ ก็เลยนั่งกระดิกเท้า จิบน้ำเปล่า พอให้หายเหนื่อยกันเท่านั้น
อยากรู้ว่า ต้นนี้กี่คนโอบ แล้วเพื่อนร่วมทริป ก็ช่วยกันโอบต้นสน ที่อยู่ใกล้ ๆ ตรงนั้น
ต้นค้อ อันเป็นที่มา ของคำว่า เขาค้อ แต่ต้นนี้ ยังเล็กอยู่นะครับ
เดินมาอีกหน่อย เจอ โป่งเล็ก ๆ จะเห็นว่า รอยตีนของสัตว์เป็นเทือก เลยครับ ... คงจะเหมือน ร้านกาแฟ ริมทาง ของเราดี ๆ นี่เอง
ไปเดินป่า ที่ทุ่งแสลงหลวง กัน (ตอนจบ) คลิก คลิก
รีวิวอื่น ๆ ของ เป้ใบ รองเท้าคู่
Booking.com
|
