MyCity.tataya.net

วันนี้เป็นวันที่สามแล้ว ที่ได้มาเยือน ... นครพนม เมืองสงบ ริมฝั่งโขง ... ผมยังตื่นก่อนตะวัน เหมือนเช่นวันก่อน ฟ้าสางยังคงมีเสน่ห์เย้ายวนใจ เกินกว่าที่เราจะนอนบนเตียงนุ่ม ๆ ของ the river

ที่จริงผมยังคงขี่จักรยาน ไล่ถ่ายรูปมาเรื่อย ๆ ตั้งแต่หน้า the river โดยมีเป้าหมายเร่งด่วน คือ ตลาดเช้า ... แต่วันนี้ รูปที่ได้ เหมือนจะแตกแขนงไปมากมาย จนหาประเด็นที่จะเขียนไม่ค่อยจะเจอ

พอจะจัดกลุ่มได้ ก็คง จะเป็น ภาพของจวนผู้ว่าหลังเก่า ซึ่งผมขี่จักรยานคันเก่ง มาถึงก็บ่ายโมงเข้าไปแล้ว ผมเลาะ ๆ เล็ม ๆ เก็บภาพไปรอบ ๆ อาคาร ... ปล่อยอารมณ์ นั่งมอง กดชัตเตอร์ไปเรื่อย ๆ แบบไม่เร่งรีบ ลองลงไปนั่งกับพื้นหญ้าบ้าง กับพื้นถนนบ้าง บนเก้าอี้สนามที่เขาตั้งไว้บ้าง วนจนรอบอาคาร จากนั้น ก็เดินเข้าไปในตัวอาคาร แต่ไม่ค่อยอยากถ่ายในอาคารมาก กลัวมีออเดอร์ตามมาทีหลัง

ดูโน่น นี่ นั่น สักพัก น้องเจ้าหน้าที่ ได้กรุณาพาเดินชม พร้อมเรื่องราว ความเป็นมา ของ จวนผู้ว่าหลังเก่า แห่งนี้ ฟัง ๆ โดยไม่ได้จด เพราะส่วนใหญ่ เป็นเรื่องที่เราสามารถค้นหาได้ทั่วไปในเน็ตอยู่แล้ว เอาเป็นว่า ผมขอนำเสนอ รูปสวยในมุมของผม ก็แล้วกัน เรื่องอื่นอย่าไปซีเรียสเลย

ออกจาก the river ตั้งแต่ฟ้าสาง แวะถ่ายรูปมาเรื่อย มาถึงตรงนี้ จวนผู้ว่าราชการจังหวัดนครพนม (หลังเก่า) บ่ายโมงกว่า แดดกำลังจัด แต่อากาศยังเย็น ๆ เหมือนเปิดแอร์เบอร์ 25

จวนผู้ว่าฯ เด็กรุ่นใหม่อาจจะงง เรียกง่าย ๆ ว่า บ้านพักผู้ว่าราชการจังหวัด แบบนี้ น่าจะเข้าใจได้ง่ายกว่า ... ผมชอบ รั้วจวน ผู้ว่า ดูสวยดีครับ

มองจากถนนเลียบโขง ข้าม รั้วโปร่ง ๆ จวนหลังกระทัดรัด ดูงดงาม

ยืนอยู่ที่จุดเดิม เปลี่ยนมุมกล้องดูบ้าง ภาพแนวตั้ง ก็ให้อารมณ์ไปอีกทางหนึ่ง

อย่างที่บอก วันนี้ ผมรู้สึกอ้อยอิ่งมาก ผมยืนมองรอดรั้ว ลองซูมเข้า ซูมออก ยืนรอให้ลมพัด อยากจะเห็น ธงโบกสะบัด แต่ลมก็แค่โชยแผ่ว ๆ ไม่มีแรงจะยกธงขี้นจากเสา

การได้ ถ่ายป้าย สถานที่ ที่เราไป เหมือนเป็นการเขียนบันทึกที่ดีอย่างหนึ่ง และเดี๋ยวนี้ ไฟล์รูปจะบันทึกรายละเอียดต่าง ๆ มากมาย แม้กระทั่ง ตำแหน่งที่ตั้ง แบบแม่นยำด้วยดาวเทียม 3 ดวง เลยทีเดียว

ใครจะมาเยี่ยมชม ดูรายละเอียดได้ตามนี้เลยครับ เคยมีใครสงสัยเหมือนผมบ้างหรือเปล่า ทำไม พิพิธภัณฑ์ และห้องสมุด ต้อง หยุด จันทร์-อังคาร ด้วย ... ผมไปเที่ยวน่าน หลายครั้งแล้ว แต่ไม่เคยได้เข้าชมพิพิธภัณฑ์จังหวัดน่านเลย เพราะ โปรแกรมผม จะอยู่ในตัวเมืองน่าน วันจันทร์ ทุกครั้ง เฮ้อออออ

เสาไฟ ที่จวนผู้ว่า หลังเก่า แปลกตาดี ไม่แน่ใจว่าเป็นการออกแบบใหม่ หรือตั้งแบบนี้มานานแล้ว ใครรู้ ช่วยบอกมาสักหน่อย ก็จะดีไม่น้อย

ทั่วทั้งจวน ตอนนี้ มีแต่ผมคนเดียว มองไปทางไหน ไม่เห็นใครสักคน ผมก็เลยลองลงไปนอนกับพื้นถนน แล้วมองผ่านเลนส์ดู ก็ได้มุมนี้ แปลกตาดีเหมือนกัน ว่าไหมครับ

ผมยัง กลิ้งอยู่กับพื้นถนน อย่างมีความสุข มีเป้เล็ก ๆ หนุนหัว ลองหามุมมอง ที่แปลกตา แม้จะไม่มีอุปกรณ์อย่างเลนส์ไวด์ ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรค

มุมนี้ทำให้นึกถึงนิยายแนวโรแมนติกหลาย ๆ เรื่อง หนึ่งในนั้น คงไม่พ้น โรมิโอ+จูเลียต ส่วนนิยายไทย นึกไม่ออก เพราะหญิงไทย ไม่ค่อยโผล่หน้าต่างออกมา ทางหน้าต่างแบบนี้

จวนผู้ว่า ก็คือ บ้านพักข้าราชการ ผมไม่คุ้นเคยนัก กับชีวิตแนวนี้ เพราะครอบครัวรวมทั้งตัวผม ไม่ได้รับราชการ กับเพื่อน ๆ ตอนที่ผมยังมีแรงตะเวนไปเยี่ยมเยียน ก็จะเป็นบ้านของหนุ่มโสด สาวโสด ที่พักรวมกันหลาย ๆ คนในบ้านเดียวกัน

หน้าต่างด้านล่าง ของจวนผู้ว่า (หลังเก่า) ไม่ได้เป็นเหล็กดัด แต่เป็น ไม้ระแนง ที่ดูแข็งแรง ไม่แน่ใจว่า กันคนนอกเข้าข้างใน หรือกันคนข้างในออกมาข้างนอก

โค้งขอบหน้าต่าง ประตู มีรายละเอียดที่ดูแบบใกล้ชิด ทำให้นึกไปว่า ช่างปูนที่นครพนม คงมีไม่มาก อาคารหลาย ๆ แห่ง ที่ไปเห็นมา เหมือนจะมาจากฝีมือช่างเดียวกัน เกียงอันเดียวกัน อย่างนั้นเลยครับ

ด้านข้างของจวนฯ + ร่มไม้ใหญ่ ทำให้รู้สึกว่า เป็นเพียงบ้านพักข้าราชการที่ เรียบง่าย เล็ก ๆ ไม่ได้หรูหราอะไรมากนัก

เสาสูงจากพื้น ขึ้นไปรองรับระเบียงชั้นสอง และกันสาด ทำให้บ้านเล็ก ๆ หลังนี้ ดูหรูขึ้นมาก และ บานหน้าต่างที่จั่ว ทำให้นึกถึงหนังเกี่ยวสเปน ในยุคล่าอาณานิคม

เรือนหลังเล็ก อยู่ด้านหลังของอาคารหลัก ประตูสวย มีช่องลมเจาะได้เหมาะ ดูงามตา หลังคากระเบื้องว่าว เท่าที่เทียบเคียงกับที่ได้คุยกับคนเก่าแก่ที่นครพนม ทำให้คาดได้ว่า คงเป็นกระเบื้องเดิม ๆ ที่ยังคงรักษาไว้ได้เป็นอย่างดี

เรือนอีกหลังหนึ่ง ใน 2 หลังที่อยู่ด้านหลัง ไม่แน่ใจว่าเดิมเป็นอาคารอะไร แต่ถ้าให้เดา น่าจะเป็นแนวโรงครัว โรงอาหาร รวมเป็น เรือนสำหรับ ผู้ติดตาม พักผ่อนระหว่างรอ ผู้บังคับบัญชา ที่มาติดต่อกับผู้ว่า ... อันนี้เดานะครับ ใครรู้ข้อเท็จจริง แชร์กันได้ครับ

มุมกว้าง ของเรือนด้านหลังอาคารหลัก ดูน่าพักดี

ระเบียงด้านใต้ของจวน เป็นมุมที่น่าพักผ่อนแบบสบาย ๆ ส่วนตัว ไม่แน่ใจว่า ท่านเจ้าเมืองนครพนม ในยุคเก่าก่อน จะมีเวลา นั่งจิบกาแฟ ที่ตรงนี้บ้างหรือเปล่า

เรือนหลังเล็ก คงเคยเป็นห้องพักสำหรับ เจ้าหน้าที่ที่มีหน้าที่ติดตามผู้ว่า ดูเรียบง่ายดี ดูคล้าย ๆ โรงเรียนในชนบท

ลูกกรง ราวบันได ทรงมาตราฐาน หลาย ๆ บ้านก็ทรงนี้ รวมทั้งบ้านผมด้วย

หน้าต่างของจวนผู้ว่า (หลังเก่า) มองจากภายใน เก๋ไก๋ ดีครับ

แหงนหน้าขึ้นไปบน เพดาน ไม่มีฝ้า เปิดโล่ง เปลือย ให้เห็นโครงสร้างของอาคาร ผมว่าดีหลายอย่าง อย่างแรก คือ ถ้าปลวกมา ก็เห็นกันจะจะ ไปเลย

มุมนี้ ใครเห็นก็เป็นต้อง แชะ กันสักรูป

เรื่องฮวงจุ้ย เป็นเรื่องความเชื่อส่วนบุคคล บางคนอาจจะท้วงเรื่องประตูตรงกัน 3 บาน เป็นสิ่งที่ควรหลีกเลี่ยง ... บ้านผม ผมถือหลักอยู่สบายเป็นใช้ได้ อย่างเช่น หลายคนบอกว่า ดีจังมีอ่างบัว อยู่หน้าบ้าน ถูกต้องตามหลักฮวงจุ้ยเลย ผมนึกในใจว่า ที่ผมเอาอ่างบัวมาตั้งตรงนี้ เพราะเวลาว่าง ๆ ผมชอบมานั่งเล่น มองดูปลาทอง ว่ายน้ำเล่น ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกว่านั้นเลย

จะว่าเคยเป็นห้องรับแขกแบบส่วนตัว ก็ไม่น่าจะใช่ เพราะอยู่ชั้นบน ด้านหลังของอาคาร และเป็นมุมที่แดดส่องช่วงบ่าย ... แต่ปัจจุบัน เห็นนำชุดรับแขกมาวาง ชวนให้คิดว่า เป็นมุมรับแขก ใครรู้จริง ช่วยกันหน่อยครับ

จากเรือนหลังใหญ่ มองไปยัง เรือนหลังเล็ก ที่อยู่ด้านหลังของจวนฯ

กลอนประตู แบบนี้ เราเห็นบ่อย ๆ ในอาคารอายุรุ่นราวคราวเดียวกันนี้ ผมว่า ดูแข็งแรงดีครับ

อีกมุมหนึ่ง ของ กลอนประตู ดูเท่ดี

อีกมุมสวย ของจวนผู้ว่าฯ (หลังเก่า) ไม่แน่ใจ ว่าเป็นแบบมาตราฐานของเรือนในยุคเดียวกันหรือเปล่า เหมือนจะคุ้น ๆ เห็นทั่วไป

เปลี่ยนมุมมองบ้าง จากหน้าต่างชั้นบน ของจวนผู้ว่าฯ จักรยานคู่ชีพ ยังคงจอดอยู่อย่างโดดเดี่ยว ในวันที่เหงา ๆ ไร้นักท่องเที่ยวมาเยือน

ขึ้นทางบันไดหลักด้านหน้าอาคาร แต่มาลง บันไดด้านหลังของอาคาร บันไดค่อนข้างชัน เพราะเป็นมุมที่ค่อนข้างแคบ ถ้าเป็นผู้ว่าฯ วัยอาวุโส คงไม่น่าจะปลอดภัยเท่าไรนัก รวมทั้งตัวกระผมด้วย

คงเป็นภาพสุดท้าย ของการแวะเยี่ยมชม พิพิธภัณฑ์จวนผู้ว่าราชการจังหวัดนครพนม (หลังเก่า) ต้องขออภัยด้วย ที่ไม่ค่อยได้เก็บภาพสิ่งของต่าง ๆ ที่แสดงในอาคาร ทางพิพิธภัณฑ์ไม่ได้ห้าม แต่ตัวผม ไม่ค่อยอยากถ่าย อย่างที่เกริ่นไว้แต่ต้นว่า กลัวจะมีออเดอร์ตามหลัง

รีวิวอื่น ๆ ของ เป้ใบ รองเท้าคู่

• วัดสระบ่อแก้ว วัดพม่าที่งดงาม ที่เมืองแพร่
• จากเรณูนคร ถึงพระธาตุพนม .. นครพนม เมืองสงบ ริมฝั่งโขง