|
พักสายตา 1 วัน ที่ เรือนแม่ลำพู อัมพวา |
|
อยากไปนอนดูฝน แต่ได้ดูดาวแทน (ตอนที่ 1/2) |
|
เป้ใบ รองเท้าคู่ รีวิว |
หลังจากนั่งทำงาน ผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์ในบ้าน หนึ่งเดือนเต็ม ๆ มีความรู้สึกว่า ตัวเองควรจะไปไหนบ้างแล้ว อีกอย่างหนึ่ง ช่างประจำศูนย์ ที่ผมนำรถไปตราจเช็คประจำ บอกผมไว้ว่า ควรจะนำรถไปวิ่งออกกำลังกายบ้าง แต่กรมอุตุพยากรณ์อากาศว่า วันศุกร์ฝนจะเว้นวรรค หนึ่งวัน เสาร์-อาทิตย์ จะกลับมาตกอีก ทำให้ผมนึกถึง บรรยากาศที่พักริมแม่น้ำ ไปนอนดูฝนตกน่าจะดี
ลองค้นเน็ตดู ไล่ตั้งแต่ลุ่มน้ำนครไชยศรี ไม่เจอสเปคที่คิดไว้ คือ เป็นห้องพัก ที่มีระเบียงยื่นลงไปในแม่น้ำ (แม่น้ำนะครับ คลองไม่เอา เพราะแม่น้ำจะใหญ่กว่าคลอง) ก็ค้นถัดไป ลุ่มน้ำแม่กลอง แถว ๆ อัมพวา ก็ไปเจอ เรือนแม่ลำพู ตรงกับสเปคมาก แต่ข้อมูลที่อยู่บนเน็ตเก่ามาก คือ โพสกันไว้ตั้งแต่เมื่อ 5 ปีที่แล้ว ... เอาละ ลุยเลยดีกว่า ไม่ดีก็จำไว้
แม้จะอยู่ช่วงนอกเทศกาลท่องเที่ยว แต่กันเหนียว ก่อนสตาร์ทรถ โทรไปถาม ว่ามี ห้องริมแม่น้ำ ว่างหรือเปล่า ... เขาตอบว่า ว่าง (ตามความคาดหมาย) ก็เลยถามรายละเอียดเพิ่มเติม เรื่องอาหาร ... กองทัพเดินได้ด้วยท้องนี่ครับ รีวิวเดิม ๆ บอกมีร้านอาหาร แต่เดี๋ยวนี้ เขาเลิกทำแล้ว ด้วยเหตุผลเกี่ยวกับกฏ กติกา มารยาท
ว่าแล้วก็ขับรถไปเรื่อยเปื่อย สักพักก็ถีง อัมพวา ที่พักหาง่าย ๆ ไม่ต้องใช้เข็มทิศ แค่ดูแผนที่จาก google ครั้งเดียวก็ไปถูกแล้ว (แต่จริง ๆ มีหลงนิดนึง) พอไปถึงที่ เรือนแม่ลำพู ก็แปลกใจนิดนึง คือ น้องบอกไปดูห้องก่อนไหม ... ไปก็ไป ก็เดินลัดเลาะตามน้องเขาไปต้อย ๆ สถานที่ + ห้องพัก ก็ไม่ต่างจากรีวิวที่เขียนกันไว้เมื่อ 5 ปีที่แล้ว
แล้วน้องเขาก็เปิดประตู เข้าห้อง เปิดแอร์ เปิดม่าน บัดนั้น ต้นลำพูส่วนตัว ก็ปรากฏอยู่เบื้องหน้า พร้อมกับแม่น้ำกว้าง
ก็ไม่มาก และไม่น้อย กว่าที่คิดไว้สักเท่าไร เกริ่นยาวเลย พอก่อนดีกว่า
แม่น้ำแม่กลอง จากระเบียงห้องพัก ตอนเช้าครับ ... ผมไม่ถนัดในการถ่ายรูปกลางคืนเลย เมื่อคืน มานั่งเล่นเพลิน ๆ ดู หิ่งห้อยที่ต้นลำพู (ส่วนตัว) ริมระเบียง นั่งเงียบ ๆ สักพัก ก็มีเรือหางยาว วิ่งเข้ามาซุ่ม .. หน้าระเบียงห้องผมเหมือนกัน
ต้นลำพู ของห้องข้าง ๆ ตอนกลางคืน วับ ๆ แวม ๆ ... ที่ห้องพักไม่มีตู้เย็น แต่ผม มีกล่องโฟม ซื้อเบียร์แช่น้ำแข็ง มานั่งจิบ มองไปรอบ ๆ เห็นหิ่งห้อย แหงนหน้าขึ้นฟ้า เห็นดาวเต็มฟ้า ยุงมีนิดหน่อย แต่เตรียมการมาแล้ว คือ ยากันยุง ทั้งชนิดจุด ชนิดทา ยุงไม่ได้แอ้มผมหรอกครับ
ควักกล้องออกมา ตอนเช้า .. เมื่อเย็น + เมื่อคืน .. ตัวขี้เกียจเกาะแข้งเกาะขา แต่ก็คงไม่สายเกินไปที่จะเก็บภาพมาฝากเพื่อนนะครับ
เป็นไงบ้างครับ ต้นลำพูส่วนตัวของผม .. เมื่อคืนเป็นจังหวะน้ำขึ้นพอดี เรือหางยาว มาแอบซุ่มอยู่ตรงนี้เลย .. แต่มารยาทดี ทั้งคนบนระเบียง และคนบนเรือ คือ นั่งเงียบ ๆ ดื่มด่ำกลับธรรมชาติ และไม่รบกวน การทำงาน ของคุณหิ่งห้อยทั้งหลาย
ความตั้งใจ ที่มานอน เรือนแม่ลำพู อัมพวา ครั้งนี้ คือ มานอนดูสายฝนพรำ ริมน้ำแม่กลอง ตามคำพยากรณ์อากาศของกรมอุตุ ว่าจะมีฝน
แต่ได้ดูดาวพราวฟ้า แทน .. และเช้านี้ ถ้าไม่บอกว่า อีกแป๊บนึงจะเข้าพรรษา ก็อาจจะนึกว่า เป็นช่วงหน้าหนาวเดือนธันวา
น้อง คนที่ดูแล บอกว่า เจ้าของ เรือนแม่ลำพู ปกติทำร้านอาหาร ส่วนที่นี่ เป็นสิ่งที่อยากทำ คือ ที่พักที่อยู่ท่ามกลางธรรมชาติ อย่างกลมกลืน
ท่าน้ำ ตอนเช้าอาจจะร้อนไปนิด เพราะแดดส่องมาเต็มที่ หากเป็นตอนเย็น ๆ คงจะร่ม เพราะจะอยู่ใต้เงาไม้ .. ถ้าอยากจะ ล่องเรือหางเที่ยวเล่น ก็โทรตามให้มารับได้ที่นี่ ราคาตามอัตรา ที่เขาตั้งไว้ ไม่ต้องกลัวว่าจะโดนชาร์ท
หรือถ้าเป็นนักพายเรือคยัค ที่นี่ มีให้เช่าด้วยครับ แต่ผม เป็นโรคกลัวน้ำ (ลิ้นห้อย หางตก) ก็เลย ไม่ได้ทำทั้งสองอย่าง
หลังคาเรือนริมแม่น้ำที่ผมไปนอนพัก ประมาณนี้ครับ เป็น ไม้ผ่าซีก ย้อนยุคน่าดู ... มาดูรูปถ่าย ทำไม ผมไม่ได้ถ่ายรูปในห้องมา ไม่รู้ คงเป็นนิสัยทั่ว ๆ ไป ที่ไม่ค่อยถนัด ในการถ่ายรูปภายในบ้าน ภายในห้อง
พื้นเรือน คงเป็นไม้ และปูทับด้วย เสื่อหวาย ซึ่งผมชื่นชอบ เมื่อตอนไปเที่ยวบ้านเพื่อนที่เชียงราย เป็นเสื่อที่สวย เพื่อนบอกว่า ยิ่งใช้ ยิ่งสวย คือ จะมันเงา ผมเคยจะซื้อ แต่ไม่รู้จะขนกลับบ้านได้อย
บาน ประตู เข้าห้องพัก แบบสองบาน ย้อนยุคมีช่องแสง ประดับด้วยกระจกสี ดูแปลกตา ทางซ้ายมือ เป็นห้องน้ำ ที่ด้านบนเปิดโล่ง นึกถึงตอนทำงานต่างจังหวัด แล้ว นุ่งผ้าขาวม้า อาบน้ำ ที่บ่อโยก รพช. หนุ่ม ๆ จะไปนั่งเล่น ดูสาวอาบก่อน พอสาวอาบเสร็จ หนุ่ม ๆ ค่อยอาบ
ผมพักห้องหมายเลข 6 .. ห้องพักริมแม่น้ำ มีเพียง 8 ห้องเท่านั้นครับ และจำกัดพักได้ไม่เกินห้องละ 2 คน
การตกแต่งภายนอก จะเน้น งานหยาบ ๆ ดิบ ๆ เก๋ไปอีกแบบหนึ่งครับ
สะพานไม้ ป้ายบอกทาง ไม่มี ไม่ได้
จุดเด่นของที่นี่ ที่ผมมาพัก คือ ห้องพักที่อยู่ติดแม่น้ำ .. ในอัมพวา เท่าที่ผมค้นดู เหมือนจะไม่มีที่อื่น หรือ ถ้ามี ก็จะอีกแบบ .. กับคำถามว่า ราคานี้ แพงหรือเปล่า จะว่าแพง ก็แพง เพราะล่าสุดไปนครพนม โรงแรมอย่างหรู พร้อมอาหารเช้าที่ผมกินจนพุงกาง ราคาราวเกือบครึ่งหนึ่งของที่นี่ .. แถมนอนมองดูตะวัน ขึ้นจากฝั่งโขงได้สบาย ๆ อีกต่างหาก
แต่อย่างว่านะ นั่นมัน นครพนม นี่มัน อัมพวา
รอคอย เธอมาแสนนาน ...
เสียงเพลงนี้ แว่วมาแต่ไกลเลยครับ ... แต่อย่าลืม ทายากันยุงมาด้วยละ
น้อยครั้งที่เราจะแหงนหน้า มองยอดไม้ ... ลองทำดูสิครับ จะได้ภาพสวย ๆ อย่างนี้
ชิงช้า เดียวดาย
ขอ อภัย ที่แอบถ่าย โดยไม่ได้ขออนุญาต ครับ พอดีนึก หัวข้อเรื่องได้พอดี .. เป็นมุมพักผ่อน ที่เรือนแม่ลำพู ที่พักริมแม่น้ำแม่กลอง อัมพวา
เมื่อ ก่อน เขาทำเป็นร้านอาหารด้วย ได้ข่าวว่า อร่อยมาก .. แต่เนื่องจาก กฏ กติกา มารยาท หลายเรื่อง ทำให้ห้องอาหารต้องปิดไป
แต่น้องที่นี่ ก็ยัง มีให้ บริการอาหารเช้า ประเภท กาแฟ ขนมปัง ไข่ดาว ไส้กรอก หมูแฮม วันที่ผมกิน น้องเขาคิด 100 บาท/คน บรรยากาศสวย ๆ + เพลงเพราะ ๆ แถมฟรี ไม่คิดเงิน
ไม่รู้เป็นยังไง เห็นหัวเสาแบบนี้ทีไร ผมต้องเก็บภาพทุกครั้งไป
ป่า ไม่ต้องปลูก แค่คุณไม่ไปตัด เดี๋ยวเขาก็ฟื้นตัวเอง ... หลักการนี้ ใช้ได้ทุกป่า ไม่เว้นแม้แต่ ป่าชายเลน
เรือนแม่ลำพู คงจะเป็นตัวยืนยัน หลักการนี้ได้ ผมว่า อีกไม่นาน รีสอร์ทหรูข้าง ๆ คงต้องซื้อบัตรผ่านประตู เข้ามาดูต้นไม้ ที่นี่ เป็นแน่เท้
ร่วงหล่น บนโคลนตม ..ไม่รู้จะเขียนอะไร ไปได้มากกว่านี้ .. ดูนางเอกมากเลย ว่าไหมครับ
นัก แสดงประจำ ที่ เรือนแม่ลำพู ... พอน้ำลด ก็ออกมาทำหน้าที่ ... บทต่อสู้กัน ระหว่าง ปลาตีน 2 ตัว ที่ต่อสู้กัน ผลัดกันรุก ผลัดกันรับ อยู่ร่วมครึ่งชั่วโมง แล้วก็หลบเข้าฉาก กันไป
ร่วงหล่น บนโคลนตม หมายเลข 2 .. สัจจะธรรมของชีวิต เราอาจจะพบได้ เมื่อเราได้อยู่ ในบางที่ และ ในบางเวลา
เห็นสะพานไม้นี้แล้ว ทำให้นึกถึงตอนผมเด็ก ๆ ... บ้านผม อยู่ลึกเข้าไปในสวนหมาก หลังซอกตึกแถวหรูริมถนน สะพานลัดเลาะยาวเหยียดเป็นกิโล ไม้ทุกแผ่น ตะปูทุกตัว มาจากการเรี่ยไรเงิน ของคนในชุมชน
นาน ๆ ที เราก็จะนัดกัน มาซ่อมส่วนที่ชำรุดกันสักครั้ง ผู้ชาย จะพกเลื่อย พกค้อน กันมา ... ผู้หญิง ก็จะหิ้วกระติกน้ำ พอเที่ยง ก็จะมี ขนมจีนแกงไก่ หม้อใหญ่ ที่ประธานชุมชน นำเงินกองกลางไปจ้างคนในชุมชนทำ กินกันอย่างครึกครื้น พออิ่มแล้ว ก็ซ่อมสะพานกันต่อ จนบ่ายคล้อย จึงแยกย้ายกันกลับบ้าน
เรียบง่าย แต่ดูดี ที่เรือนแม่ลำพู
ผม ชอบภาพถ่าย มากกว่าถ่ายคลิป อาจจะเป็นเพราะ ผมเรียนวิทยาศาสตร์มาก็ได้ .. ตอนเรียน เรามักจะต้อง ถ่ายภาพแบบตัดส่วนเสมอ เกี่ยวกันไหมเนี๊ยะ
พักสายตา 1 วัน ที่ เรือนแม่ลำพู อัมพวา (ตอนที่ 2/2) .. คลิก คลิก
รีวิวอื่น ๆ ของ เป้ใบ รองเท้าคู่
Booking.com
|
