|
ตามหาคนสวย ที่ตลาดล่าง เมืองโพธาราม ตอนที่ 3/3 (ตอนจบ) |
|
เป้ใบ รองเท้าคู่ รีวิว |
เป็นตอนต่อจาก ตามหา คนสวย ที่ตลาดล่าง เมืองโพธาราม ตอนที่ 2/3 ซึ่งจบลงที่ ผมแวะกินมื้อเที่ยง ที่ร้านบะหมี่เป็ดเจ้าอร่อย ร้านเฮียเต็ก ตลาดล่าง .. อิ่มแล้ว เราจะไปลุยกันต่อ เพียงข้ามถนนไปอีกนิด ก็จะเจอ โรงเจ ตลาดล่าง แล้ว ตามผมไปนะครับ
โรงเจ ตลาดล่าง .. ผมยืนเล็งกล้องจากอีกฟากหนึ่งของถนน พี่ในโรงเจ ตะโกนออกมาเรียก เข้ามาถ่ายข้างในได้เลย
บุกตีท้ายครัวเลยครับ .. พี่ ๆ กำลังเตรียมล้างอุปกรณ์ สำหรับงานเจ ที่กำลังจะมาถึงอีกสองสามวันข้างหน้า คุยกันฮาเฮ ประเภทติดเรท อีกต่างหาก
กะทะ เตา พร้อม .. ซึ้ง พร้อม .. คน พร้อม พี่เขาบอกว่า ช่วงเทศกาลเจ มาใหม่สิ มากิน มานอน ถือศึล กินเจ ที่นี่ได้เลย
พลังงานทดแทน รัฐบาลขึ้นค่าแกส ไม่ใช่ปัญหาของที่นี่ นี่ยังไม่เท่าไรนะครับ หน้าโรงเจ ผมเห็น ฟืนกองใหญ่ กองอยู่ ... ช่วงเจ ในครัว คงจะครึกครื้นทีเดียวครับ
คุณยายบอกชื่อ บอกตำแหน่งหน้าที่การงาน ให้ผมทราบ แต่ความจำของผม ประมาณปลาทอง ต้องขออภัยด้วยครับ
คุณยาย ที่โรงเจ ตลาดล่าง
รูปเคารพ ในโรงเจ ตลาดล่าง .. ผมไม่มีความรู้เกี่ยวกับเรื่องราวของโรงเจเลยครับ ต้องขออภัยด้วย จะไปค้นคว้ามาบอกเล่า เดี๋ยวก็จะเป็นการจุดไต้ตำตอเสียเปล่า เอาเป็นว่า เห็นอะไร ที่ดูสวยงาม ผมอาสา เก็บมาให้ดูก็แล้วกันครับ
พี่ที่พาผมทัวร์โรงเจ บอกว่า นี่เขาเรียก ภูเขาทอง กระดาษสีทอง ที่เห็นพับ ๆ กัน ก็เพื่อนำมาประกอบกันขึ้นเป็นชิ้นงานแบบนี้ครับ และที่เห็นมีป้ายชื่อติดอยู่ คือ ภูเขาทองที่ลูกหลานคนบ้านแถว ๆ นี้ ได้จองเอาไว้แล้ว เพื่อจะได้เผาส่งไปให้บรรรพบุรุษ ที่ได้จากไปแล้ว
ภูเขาทอง ต้องมีประตูแบบนี้ รายละเอียด ความเป็นมา ใครรู้ บอกกล่าวกันมาได้ครับ
ผมเห็น แขวนอยู่ ในโรงเจ ไม่ทราบว่า คืออะไรครับ รู้แต่ว่า สวยดี
ป้ายหน้าโรงเจ ... คืออะไร ไม่รู้เหมือนกันครับ รู้แต่ว่า ถ่ายมุมแบบนี้ น่าจะออกมาสวยดี
ป้ายชื่อ ใน ศาลบรรพชน เม่งเต็กซื้อ ที่ตลาดล่าง .. ผมเคยเห็นแต่ในหนังจีน หรือ ไม่ก็ในสารคดี เพิ่งมาเห็นของจริง ก็วันนี้ บางป้าย มีผ้าแดงคลุมไว้อยู่ คุณลุง ที่ดูแลศาลบรรพชนแห่งนี้ ได้บอกว่า เป็นป้ายของผู้ยังไม่เสียชีวิต แต่ได้เตรียมเอาไว้ล่วงหน้า พร้อมชี้ป่ายของคุณลุง ที่เตรียมเอาไว้แล้วเช่นกัน ให้ผมดู
คุณลุงท่านนี้ เป็น ผู้ดูแล ศาลบรรพชน เม่งเต็กซื้อ ได้เล่า ความเป็นมา ให้ผมฟังยาวเหยียด
มังกร .. ตาเป็นไฟ พ่นน้ำได้ด้วย พี่ที่นำผมทัวร์โรงเจ จะเปิดน้ำ ให้ มังกรพ่นน้ำ ให้ผมดู ผมบอกไม่ต้องก็ได้ เกรงใจนะครับ
ออกจากโรงเจ ตลาดล่าง ผมก็เดินย้อน กลับมาทางตลาดกลาง แดดเลยเที่ยงมาหน่อยนึง ไม่เคยปราณีใคร .. ร้อนนนนนน
ระหว่างเดินจากตลาดล่าง ไปยัง ตลาดกลาง ผมผ่านร้านนี้ ท่าทางแอร์น่าจะเย็นฉ่ำ และเห็นมีเค้ก ท่าทางคงจะอร่อย ถ้าไม่ติดว่า จะต้องไป .. กาลนาน .. ตามคำแนะนำ ของคนสวยโพธาราม ผมคงแวะหลบ แดด เข้าไปแล้ว
บ้านเก่า เรือนไม้ ยังมีให้ผมเก็บภาพได้เรื่อย ๆ ระหว่างทางที่ผมเดิน
ฝาบ้านหลังนี้ ทำให้ผมนึกถึง ตอนที่ผมเป็นเด็กวัด ผมเคยอยู่คณะ 14 วัดราชสิทธาราม (วัดพลับ) ซึ่งตอนนี้ กลุ่มอาคารนี้ ได้ขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานเรียบร้อยแล้ว .. ผมนี่ ไม่ธรรมดาเลยนะครับ เคยได้นอนในโบราณสถาน อยู่เป็นปี
ในที่สุด ผมก็ถึง .. กาลนาน .. ร้านกาแฟ + ของว่าง เป็นร้านเล็ก ๆ ของน้องคู่หนึ่ง ที่ไม่ใช่คนโพธาราม แต่หลงรักโพธาราม ได้มาปักหลักที่นี่ และได้รับการต้อนรับ จากคนโพธาราม เป็นอย่างดี
ระหว่างที่ผมรอ โอเลี้ยง .. ตาผมก็เพ่นพ่าน มองโน่น นี่ นั่น ไปเรื่อย .. ฟ้าเหนือเมืองโพธาราม ใสกระจ่าง สวยงามยิ่งนัก
ลูกค้าแวะมาอุดหนุนอย่างต่อเนื่อง น่าชื่นใจ เป็นอย่างยิ่ง และเมื่อได้พูดคุยกับน้อง เจ้าของ .. กาลนาน .. แล้ว ก็ไม่แปลกใจ ว่า ทำไม ผู้คน ถึงได้แวะเวียนมา แม้เพียงขับรถผ่าน ก็ยังเปิดหน้าต่างมาทักทาย
นั่งพูดคุย กันเรื่อยเปื่อย ก็ไม่มีอะไรมากมายเป็นพิเศษ เป็นแต่เพียง มีคนแนะนำว่า ลองแวะมาคุย เผื่อจะได้เรื่องราวของเมืองโพธาราม ในมุมมอง ของ คนที่หลงรักโพธาราม
ก่อนจะกลับ จาก .. กาลนาน .. นายแบบสุดหล่อ ที่มากับคุณพ่อ ซึ่งหล่อพอ ๆ กัน มานั่งตรงป้ายนี้พอดี ผมก็เลย ขออนุญาติ สักนิด
บ่ายมากแล้ว ผมเดินตัดจาก .. กาลนาน .. ผ่านมาทางสถานี รถไฟโพธาราม รู้สึกตื่นเต้น กับเสียงระฆัง เสียงประกาศ ว่า รถไฟจะมา แล้วรถไฟ ก็มาตามประกาศ
ผมว่าพี่คนนี้มีกิ๊กหลาย ๆ คนได้สบายมาก เพราะดูท่าทาง พี่เขา สับหลีกเก่งมากครับ .. นี่ก็เป็นความตื่นเต้นของผมอีกเช่นกัน ที่ได้เข้าไปดูพี่เขาสับหลีกถึงในห้อง หลังจากที่ขออนุญาติ ท่าทาง พี่เขาก็ งง งง ว่า จะถ่ายอะไร
ต้องนับว่าเป็นจังหวะที่ดีมาก ที่ผมได้มา เมืองโพธาราม ครั้งนี้ เพราะก่อนหน้าที่จะมา ฝนตกทุกวัน และหลังจากที่กลับ ฝนก็กระหน่ำอย่างหนักทุกวัน เว้นวรรคแค่ เสาร์-อาทิตย์ จริง ๆ
มีเวลานิดหน่อย เลยเดินเก็บภาพสวย ๆ ใน ที่พักสวย ๆ แห่งนี้ น้องเขาจะเปิดห้องให้ถ่ายภายในห้อง แต่เกรงใจ + มีเวลาไม่มาก แสงเริ่มโรยแล้ว
โรงเรียนเก่า ที่นำมาดัดแปลงเป็นที่พัก ด้วยว่า ท่านเจ้าของ เป็นคนที่มีแขกมาเยี่ยมบ่อย ๆ ความตั้งใจแต่แรก ก็เพื่อจะใช้เป็นที่พัก สำหรับแขก แต่ก็เพราะแขกอีกนั่นละ ที่บอกว่า ที่พักสวย ๆ แบบนี้ ทำไม ไม่เปิดให้คนนอกมาพัก .. จึงเป็นที่มา ของที่พัก สวย ๆ แบบนี้ครับ
ของกระจุก กระจิก ที่น่ารัก ภายใน Pho๑ แห่งนี้
ที่พัก มีบริเวณที่กว้างขวาง ดูร่มรื่น ระหว่างที่ผมเดินถ่ายรูป หลาย ๆ คนจะถามว่าผมพักที่ไหน เมื่อบอกว่าพักที่ Pho๑ ทุกคนก็จะทำหน้า งง งง หลังจากที่อธิบายเพิ่มเติม ทุกคนก็จะร้อง อ๋อ แล้วก็พูดว่า บ้านผู้การตุ้ย ... ผมเคยเรียนที่นั่นมาก่อน ... พี่เคยเลยที่นั่นมาก่อน ... เจ๊เคยเรียนที่นั่นมาก่อน
อีกหน่อย ใครมาถามผม ผมก็จะบอกว่า อ๋อ ที่นั่น ผมเคยนอนมาก่อน
อ่านเจอในรีวิว ที่คนที่มาพักที่นี่เขียนไว้ ว่า ตกค่ำ ที่นี่ยุงค่อนข้างจะชุม เรื่องนี้ ผมไม่สามารถยืนยันได้ เพราะเข้ามาถึงที่นี่ก็มืด หมดแรง อาบน้ำ แล้วก็นอนเลย ไม่ได้ออกมาตรวจสอบว่ามียุงหรือเปล่า
มุมสวย ๆ บนระเบียงอาคารที่พัก ชั้นบน ทำให้นึกถึง ตอนเป็นนักเรียน แล้วทุก ๆ เย็นหลังเลิกเรียน ต้องทำเวร ถูพื้น ... ไม่รู้ว่า มาพักที่นี่ จะโดนทำเวรหรือเปล่า
โพธิ๑ .. ก็เลย มี ต้นโพธิ สวย ๆ แบบนี้
ห้องพักห้องนี้ เป็นห้องมุมสุดของอาคาร มีหน้าต่างบานเลื่อน เป็นกระจก เปิดออกมาที่ ระเบียงส่วนตัว ผมเพิ่งเห็น ... มาครั้งหน้า สงสัยต้องขอจองห้องนี้ แล้วไม่ไปไหน จะนอนชมสวนให้เพลินไปเลย
และสำหรับ ผู้ที่เคยเป็นครูมาก่อน อาจจะอยากรำลึก ถึง บ้านพักครู สมัยตอนเป็นสาว ๆ แนะนำที่นี่เลยครับ
มาถึงราชบุรีแล้ว จะไม่มีโอ่ง ก็คงไม่ได้
ต้นไม้ใหญ่ ร่มครึ้ม ในบริเวณ Pho๑
แล้วผมก็ได้เวลาเดินทางกลับกรุงเทพ คุณนายโพธาราม ได้กรุณามาส่งผม ถึงหน้าที่พัก ... แมวสวยโพธาราม
ความตั้งใจแรก ว่าจะเลี้ยวรถเข้าไปซื้อ เต้าหู้ดำ กลับบ้าน แต่เอาเขาจริง ๆ มัวแต่โม้ กว่าจะออกจากที่พัก ก็ใกล้ค่ำแล้ว และร้านเต้าหู้เขาปิดหกโมง ก็เลย ไม่ได้เต้าหู้ดำกลับบ้าน
จบแล้วครับ สำหรับวันหยุดในฤดูฝน ที่ฝนได้กรุณาเว้นวรรค ให้ผมได้ตะลอน ๆ เล็ก ๆ
ตามหาคนสวย ที่ตลาดล่าง โพธาราม ตอนที่ 1/3 (ตอนแรก) คลิก คลิก
ตามหาคนสวย ที่ตลาดล่าง โพธาราม ตอนที่ 2/3 คลิก คลิก
รีวิวอื่น ๆ ของ เป้ใบ รองเท้าคู่
Booking.com
|
