|
ไปลุยตลาดโต้รุ่งกัน (ตอนที่ 1/2) |
|
นครพนม เมืองสงบ ริมฝั่งโขง |
|
เป้ใบ รองเท้าคู่ รีวิว |
นครพนม เมืองสงบ ริมฝั่งโขง .. 4 วัน 3 คืน เป็น ทริปชิลชิล เชื่องช้า ทั้งกาลเวลา และการเดินทาง ทำให้ผม เก็บภาพมาฝากเพื่อน ๆ ได้มากมาย เกินกว่าที่คิดเอาไว้ จึงขอแบ่งนำเสนอเพื่อน ๆ เป็นหลายตอน
หลาย ๆ ภาพ อาจจะไม่โฟกัส บางภาพอาจจะขอบฟ้าเอียงบ้าง แต่ก็ไม่อยากทิ้ง เพราะมีเรื่องราว ที่อยากเล่าให้เพื่อนได้อ่าน ได้ดู อย่าได้ซีเรียสไปนะ เอาเป็นว่า เห็นอะไรมา นำมาบอกต่อก็แล้วกัน ... รูปถ่ายภาคค่ำนี้ ไม่ได้ใช้แฟรชช่วย แต่ใช้ดัน ISO ขึ้นไปให้สูงไว้ ทำให้ภาพมี noise รบกวนค่อนข้างมาก เพื่อน ๆ พยายาม มองให้เป็นศิลปะ ก็แล้วกันนะ
และยังคงสไตล์ อย่างที่ผ่านมา คือ เล่าเรื่องตามลำดับ ของการถ่ายภาพเลย ตั้งแต่ ภาพแรก ที่เริ่มต้น ที่หัวถนนเฟื่องนคร ไล่ตั้งแต่แยก หอนาฬิกาประวัติศาสตร์ ที่ริมฝั่งโขง ที่เราเฝ้ามองตะวันลับฟ้า พอไฟเริ่มเปิด เราก็เริ่ม ขี่จักรยานบ้าง จอดบ้าง เดินบ้าง ไปตาม ถนนเฟื่องนคร เพื่อตรงไปยังตลาดโต้รุ่ง ที่อยู่ไม่ไกลเท่าไร หากมีชีวิตชีวา มากมาย ให้เก็บภาพ
จากจุดที่ผม ส่องตะวันลับฟ้า เลยมานิดเดียว ก็จะเจอกับ Little Tokyo ร้านอาหารญี่ปุ่น สีสวย ได้ยินมาว่าอร่อยอีกต่างหาก ป้ายหน้าร้านบอกว่า เปิดทุกวัน 11.00 - 20.30 น. อยู่หัวถนนเฟื่องนคร ช่วงที่ผมผ่านไป เห็นร้านว่าง ๆ ก็เลยแวะเข้าไปถ่ายภาพ เจ้าของร้านอัธยาศัยดี บอกผมว่า ตามสบายเลย พักเดียว ลูกค้า ก็มานั่งหลายโต๊ะ ผมก็เลยล่าถอยออกมา
ไปที่ไหน ๆ เดี๋ยวนี้ เรามักจะเจอ ร้านเหล้า ไม่เว้นแม้แต่ข้างบ้านผม แต่หลายคน บอกผมว่า เขาไม่ได้กินเหล้า เขามากินบรรยากาศ ซึ่งก็คงจะจริงของเขา เพราะเห็นร้านเหล้าหลาย ๆ ร้าน บรรยากาศชวนฝันดีเหลือเกิน ถ้า ร้านส้มตำ ทำบรรยากาศโรแมนติกบ้าง ก็คงจะดีไม่น้อย ... ร้านนี้ นครหลังเขา อยู่บนถนนเฟื่องนคร ผมชอบป้ายที่ส่องไฟ ฟ้ายังไม่มืด และสารพัดสายบนเสา ที่ตั้งอยู่หน้าร้าน สัญญลักษณ์ของการขยายตัวของเมือง
สปา ก็เป็นกิจการอีกอย่างหนึ่ง ที่ผมไปเมืองไหน ก็จะเจอเสมอ แล้วก็แปลก ที่มักจะชื่อ ออกมาแนวนี้ กินรี รจนา แพรไหม ทำไมไม่ตั้งว่า ทศกัณฑ์ ผีเสื้อสมุทร บ้างก็ไม่รู้นะครับ
ดู ๆ แล้ว ทำให้ผมจินตนาการไปว่า ผมกำลังเดินอยู่บน ถนนสายแฟชั่น ถ้าจะจัดเป็น เวทีแมวเดิน ตรงนี้ สักอาทิตย์ละครั้ง ก็คงจะมีชีวิตชีวาไม่น้อยนะครับ ผมนึกถึง คุณชอง ที่แพร่ ซึ่งผมได้มีโอกาสไปพบ และได้พูดคุยด้วย เรื่องราวของ Khamlue Road of Arts คุณชองคงไม่สงวนลิขสิทธิ ถ้าหาก จะมี เฟื่องนครถนนสายศิลปะ บ้าง
มาเห็นรูป ร้านเค้กปังปอนด์ ทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่า ผมไม่เจอ ขนมปังฝรั่งเศส แบบก้อนยาว ๆ ใหญ่ ๆ ที่นครพนม ซึ่งน่าจะมี แต่ผมไม่เห็นก็ได้ เพื่อน ๆ ช่วยแนะนำกันมาหน่อยนึง เผื่อทริปต่อไป ผมจะได้ตรงรี่ ไปถ่ายรูป
เค้ก หน้าตาน่ารักดี สงสัยลูกค้า จะสั่งไปเป่า งานวันเกิดของลูก แน่ ๆ เลย
ร้านเล็ก ขนมไทย ทำให้ผมนึกถึงร้านขนมอร่อยที่บางรัก ตอนผมเด็ก ๆ มีหลายอย่าง ที่ผมอยากกิน แต่ติดว่า ขี้เกียจแบก กลัวพะรุงพะรัง จะทำให้การถ่ายรูป ไม่ถนัด นี่เป็นปัญหาอย่างหนึ่ง ของคนรักที่จะถ่ายรูป ทำให้เราต้องตัดใจอีกหลาย ๆ อย่างที่เรารัก เพื่อน ๆ ว่าจริงไหมครับ ???
ร้านเล็ก ขนมไทย บนถนนเฟื่องนคร @นครพนม มองจากฝั่งตรงข้าม ของถนน ยามตะวัน กำลังจะลับขอบฟ้า อากาศกำลังดี ไม่หนาวเกิน แล้วก็ไม่ร้อนด้วย
ร้านขายบรรยากาศ มีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แถม ผมชอบอย่างแรก แต่อย่างหลังไม่ค่อยถนัด ก็เลยแค่ถ่ายภาพ แล้วก็เลยผ่านไป
ถนนสายเฟื่องนคร ไม่ชัดเจนว่า เป็นถนนหลักของอะไรกันแน่ เพราะจะมีร้านหลายแนว หลายแบบ ตั้งแทรก สลับกันไป สลับกันมา ซึ่งก็เหมือน ๆ กับ เมืองเล็ก ๆ หลาย ๆ เมือง เป็นเสน่ห์ที่ขาดหายไปสำหรับเมืองใหญ่ ๆ
ผมยังไม่หิว แค่แวะถ่ายรูป หนุ่มเจ้าของร้านกระตือรือล้น ที่จะต้อนรับขับสู้ คนแปลกหน้าอย่างผม เป็นอย่างยิ่ง แม้ว่า ผมบอกว่า ผมขอแค่ถ่ายรูป และยังไม่หิวก็ตาม
น้องเขาบอกว่า ไม่เป็นไร เขาอยากให้ชิม แค่ถ้วยเล็ก ๆ ก็ได้ อยากให้รู้ว่า ตำหรับก๋วยจั๊บของบ้านเขาอร่อยเพียงไร ... ตอนดึก ช่วงขากลับ ผมผ่านมาอีกครั้ง เลยแวะกิน 1 ชาม อร่อยมากครับ ใครผ่านมา อย่าลืมแวะนะครับ ก๋วยจั๊บอาม่า ถนนเฟื่องนคร
หนุ่มน้อยหน้ามน ทายาทรุ่นที่สามของ ก๋วยจั๊บอาม่า ... น้องเขาเล่าว่า ที่บ้านขายอาหารมานานแล้ว เมื่อก่อนเป็นร้านข้าว แต่ช่วงหลัง ไม่มีกำลังคน ก็เลยต้องเปลี่ยนมาขายก๋วยจั๊บแทน เพราะใช้คนไม่มากนัก .. อร่อยครับ ขอบอก
ชุนฮั้ว บะหมี่ เกี๊ยว หมูแดง เดินทางบ่อย ๆ เราจะรู้เลยว่า บะหมี่ เกี๊ยว หมูแดง แต่ละแห่ง มีความอร่อยที่แตกต่าง ไม่ใช่ว่า ชายสี่หมี่เกี๊ยว จะไม่อร่อยนะครับ แต่เรามาตั้งไกล เราคงไม่อยากได้รสชาติ ที่เหมือนร้านปากซอย หน้าบ้านเป็นแน่ ใช่ไหมครับ
ปัง อ๊ะ ป่าว .. ชื่อวัยรุ่นมาก แต่คนขาย คงจะผ่านวัยนั้นมานานแล้ว ก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ แค่เป็นการบันทึก แห่งการเดินทาง
ช่วงที่ผมไป นครพนม ใกล้เทศกาลตรุษจีน บรรยากาศ ของเมืองนครพนม ก็จะออกแนวนี้ โปรดสังเกต ว่า พาหนะที่มักจะเคียงคู่กัน คือ 2 ล้อ ทั้ง เครื่องยนต์และขาถีบ
แหนมเนือง ในอีกบรรยากาศหนึ่ง ที่เมืองนครพนม .. น่ารักมากครับ ใกล้ ๆ บ้านผม (ย่านอนุสาวรีย์หลักสี่) มีหลายร้าน แต่ก็ไม่มีแนวนี้เลย อยากเข้าไปนั่งกิน แต่โปรแกรมยังมีอีกเพียบ .. อดตามเคย
ในที่สุด ผมก็มาถึง ตลาดโต้รุ่งของเมืองนครพนม ซึ่งก็ใช้วิธีง่าย ๆ คือ ปิดถนนเฟื่องนคร ติดตลาดกันเลย .. หน้าตลาด มีทั้งมอเตอร์ไซค์และจักรยาน จอดกันเยอะมาก
ผมกลัวจักรยานที่เช่ามาจะหาย หันรีหันขวาง แม่ค้าตรงนั้นบอกจอดแล้วล๊อกโซ่กับเสาไฟ เดี๋ยวจะคอยมองให้ ... ok เลยครับ ... เงยหน้าขึ้นมา เป็ดพะโล้ ก็อยู่ตรงหน้าพอดี
แถวบ้านผมเรียกว่า ซาลาเปา ที่นครพนมเรียกว่าอะไรไม่รู้ มีหลายสี ดูน่ากินดีครับ
ผมไม่เคยสังเกตมาก่อนเลยว่า ขนมปังแบบนี้ มีมานานหรือยัง จนกระทั่งไปเห็นที่นครพนม ที่เห็นอยู่ทั่วเมือง พอกลับมา กทม. ก็เลยเห็นว่า มีเยอะมาก หัวซอย กลางซอย ท้ายซอยเลย เมื่อวาน ผมเห็นแถวบ้านผม แปะป้ายไว้ อันละ 13 สองอัน 25 บาท แต่ที่นครพนม ไม่รู้ราคาเท่าไร
ของชอบ ของผมทั้งนั้น ทั้งของหวาน + น้ำเต้าหู่ ราคาแค่ครึ่งเดียวของร้านที่ผมกินประจำ คือ น้ำเต้าหู่ แค่ 5 บาท แถวบ้านผม 10 บาท ของหวานแค่ 10 บาท แถวบ้านผม 20 บาท ... แม้ว่า ผมจะไม่ได้ชิม แต่ดูหน้าตาแล้ว ในฐานะแฟนพันธุ์แท้ ก็รู้ว่า ต้องอร่อยแน่ ๆ ... เราย้ายไปอยู่นครพนม กันดีกว่า
ผลไม้ประจำตลาดนัด ไปที่ไหน เห็นที่นั่น รวมทั้ง โต้รุ่ง ที่นครพนม ด้วยครับ
วันนี้ วันพระ ... ร้านดอกไม้ออนไลน์ คงจะมีแอพ นี้แล้วมั๊ง ??? ถ้าไม่มี คงต้อง ถามตัวเองแล้วว่า ทำไม ไม่มี จริงป๊ะ !!!
อาหารไทย ประเภทแกงร้อยหม้อ ก็ยังเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ กับตลาดโต้รุ่ง ผมคนชอบทำกับข้าวกินเอง เลยไม่ค่อยสันทัดกรณี ในเรื่องนี้สักเท่าไร
จำไม่ได้ ว่าเป็นหมูปิ้ง หรืออะไรปิ้ง ... แต่เห็นหน้าคุณพี่ คนขายแล้ว บ่งบอกเลยว่า อร่อยแน่ ๆ ... คุณน้องคนซื้อ คงมีเป้าหมาย หุ่นแบบคุณพี่คนขายแน่ ๆ
คุณแม่ คุณลูก ช่วยกันขายอย่างสนุกสนาน เป็นบรรยากาศที่อบอวล ไปทั่วตลาดโต้รุ่ง ในเมืองเล็ก ๆ ที่มีความสุข แห่งนี้ ... นครพนม
ไม่แน่ใจว่าเพราะวันนี้ เป็นวันพระ หรือเปล่า ผมเลยเห็น ร้านขายดอกไม้บูชาพระ มีอยู่ทั่วไป ในตลาดโต้รุ่งแห่งนี้
ผมเดินมาถึง กลางตลาด พอดิบพอดี เลยชูกล้องขึ้นสุดมือ ตั้งออโต้โฟกัส แล้วยิงทันที ... ผลอย่างที่เห็น นายแบบผม ขาขาดทั้ง 2 คน
ภาพแรกหันไปทาง ท้ายตลาด ภาพนี้หันไปทางหัวตลาด ชูกล้องสุดมือ ออโต้โฟกัส เช่นกัน เล็ง แล้วยิงทันที
เพิ่งสองทุ่ม สงสัยจะยังกินไม่ได้ครับ ... เดี๋ยว ตอนเที่ยงคืน พี่จะมาใหม่นะคุณน้อง
แถวบ้านผม มัดละ 15 บาท แว้ววววว ย้ายไปอยู่นครพนม กันดีกว่า
คนขายบอกให้ถ่ายรูปอันนี้ด้วย บอกชื่อพร้อม แต่ผมลืมแล้ว ดูหน้าตา ต้องอร่อยแน่ ๆ แป้งใส ๆ ดูนุ่มนิ่ม กับ มะพร้าวอ่อน ๆ ขูดโรยหน้า
ยืนยันด้วยภาพ ... สาวนครพนม สวยมาก
กระติ๊บข้าวเหนียวยักษ์ กินหมดกระติ๊บ พุงแตกแน่ ๆ ... ชอบตาชั่งที่นี่ด้วยครับ มีให้ดูทั้งคนซื้อคนขาย ทำไม เมืองอื่น ฝั่งคนซื้อมัน มันไม่มีเข็มบ้าง มีสีมาทาปิดบ้าง ... สงสัยต้องให้ไปดูงาน ที่นครพนมบ้างแล้ว ว่าธรรมาภิบาล ในการค้า ต้องทำยังไง
ไส้กรอกเยอรมัน หรือจะสู้ ไส้กรอกนครพนม ได้
สิ่งละอัน พันละน้อย ดู ๆ แล้ว คุณพี่คงจะเก็บมาจาก สวนหลังบ้าน มาขายเป็นแน่แท้ ... ขอสนับสนุน ๆ
แม้จะห่างจากทะเลมาก ... แต่ นครพนม ก็ไม่ขาดอาหารทะเล ครับ
และแล้ว ผมก็มาถึง รายการอาหารเย็น ที่หลายคนบอกว่า ห้ามพลาดเด็ดขาด .. ข้าวเกรียบปากหม้อ .. กลางตลาดโต้รุ่ง เมืองนครพนม บรรยากาศ เยี่ยมยอด หาไม่ได้อีกแล้วใน 3 โลก
เชฟมือหนึ่ง อยู่เบื้องหน้าผม ... คุณพี่บอกผมว่า วันนี้ลูกค้าไม่ค่อยมากเท่าไร แต่นั่นก็ทำให้ผม ต้องนั่งรอ พอสมควร นั่งมอง + สูดกลิ่นหอมของอาหาร เรียกน้ำย่อย ไปพลาง ๆ ... ลูกค้าส่วนใหญ่ ซื้อกลับบ้าน คนละหลาย ๆ ห่อ จะมีก็ผมนี่ละ ที่นั่งรอ น้ำลายหยด ที่หน้ากะทะ
แบ๋งก๋วน ชื่อในภาษาเวียดนาม หรือ ข้าวเกรียบปากหม้อ ที่คนไทยเราเรียกกัน ถ้ามาถึงนครพนม แล้วไม่กินสักจาน ก็เหมือนกับว่า มาไม่ถึงพนครพนม ... อีกแล้ววววว
ข้าวเกรียบปากหม้อ แบบนิ่ม ของคนอื่น แต่ผมขอคุณพี่ ถ่ายรูปก่อนยกไปเสริฟ ซึ่งคนเสริฟ ก็คงไม่ใช่ใครอื่นใกล้ คงจะต้องเป็นรู้ใจของคนพี่ คนทำแบ๋งก๋วน แน่ ๆ เพราะดูช่างรู้ใจคุณพี่ไปหมด คุณพี่ มองอะไรปุ๊บ อีกคนก็หยิบให้ปั๊บ ... อ้าว จริง ๆ นะ ไม่ได้โม้ ๆ ๆ ๆ (นึกถึงเสียสะท้อนในถ้ำหน่อยนึงครับ)
แล้วการรอคอยก็สิ้นสุดลง หลังจากที่กลืนน้ำลายไป 3 ลิตรเห็นจะได้ 5555 ... คุณพี่ จัดจาน จัดช้อน ถ้วยน้ำจิ้ม พอจะยกกล้อง คุณพี่ก็บอกเดี๋ยว ๆ ผมก็ งง ว่าอะไรอีกล๊ะ ... เอามะนาววางก่อน จากนั้น ผมก็ถ่ายรูปด้วยกล้องประจำตัว ตามด้วย กล้องมือถือ ... เจอบ่นเลยครับ คุณพี่บอกว่า ให้รีบกินเลย เดี๋ยวหายกรอบจะไม่อร่อย
กินยังไงล๊ะ ช้อนกับซ่อมดูจะไม่เข้ากับอาหารในจาน เห็นท่าลังเลของผมแล้ว คุณพี่ ก็หัวเราะ ... มือเลยสิ ... อ้าวแล้วให้ช้อน+ซ่อม มาทำไม หุ หุ ไม่รอช้า หยิบทีละชิ้น จิ้มน้ำจิ้ม อร่อยอย่าบอกใครเลย กรอบนอก นุ่มใน ไส้อร่อย น้ำจิ้มช่วยให้รสชาติเข้มข้นขึ้น ร่อย ๆ ๆ ๆ ๆ
กินอิ่มแล้ว คลิกไปดู ตอนต่อ ของ ลุยตลาดโต้รุ่งกัน ได้เลยครับ
ไปลุยตลาดโต้รุ่งกัน (ตอนที่ 2/2) .. นครพนม เมืองสงบ ริมฝั่งโขง คลิก คลิก
รีวิวอื่น ๆ ของ เป้ใบ รองเท้าคู่
Booking.com
|
