|
ล่องสะเปาจาวละกอน ชุ่มฉ่ำ ๆ .. นครลำปาง งดงามกว่าที่คิด (ตอนที่ 1/2) |
|
เป้ใบ รองเท้าคู่ รีวิว |
ฝนหลงฤดู ทำให้โปรแกรมในการไปเยือน นครลำปาง ครั้งนี้ รวนพอสมควร อยากจะเลื่อน แต่ก็เสียดาย กับการที่จะได้ชม งานล่องสะเปาจาวละกอน ซึ่งจัดโดยเทศบาลนครลำปาง ดังนั้น ลุย ๆ ๆ อย่างเดียวครับ
ผมเลือกเดินทาง โดยสมบัติทัวร์ และพักที่ พวงเพชรเพลส เซอร์วิสอพาร์ทเม้นท์ ราคาไม่สูง แต่บริการพื้นฐานครบครัน สำหรับการเดินทาง ภายในนครลำปาง ผมเลือกที่จะ ขี่จักรยาน โดยเช่าจักรยาน จาก อาลัมภางค์ ครับ
อิทธิพลฝนจากอ่าวเบงกอล แผ่มาถึง นครลำปาง ผมนั่งมองจากระเบียงห้องพัก จะเอายังไงดี ถ้ารอให้ฝนหาย คงจะไม่ได้เรื่องเป็นแน่ ลุยกันเลยดีกว่า
พวงเพชรเพลส เซอร์วิสอพาร์ทเม้นท์ ที่ผมติดต่อเช่า .. ในนครลำปาง มีที่พักแบบนี้อยู่มากมายเลยครับ แค่ในซอยที่ผมพัก เดินผ่าน ๆ ก็มีสัก 4-5 แห่ง ส่วนใหญ่สร้างใหม่ ๆ ดูจะสวนทาง กับ โรงแรมเก่า ๆ ใจกลางเมือง ที่ผมเห็นปิดตัวไปก็มี และดูเหมือนจะไม่มีการปรับปรุง เท่าไรนัก ในขณะที่ราคา ค่าเช่า ก็จะแพงกว่าอพาร์ทเม้นท์รายวันแบบนี้
ผมใส่เสื้อฝน ขี่จักรยานลุยฝน แบบทุลักทุเลพอสมควร เห็นอะไร ก็อยากจะเก็บภาพมาฝาก แต่ก็สงสารน้องกล้อง เดี๋ยวเธอจะเป็นหวัดเสียก่อน
โกเหลียง คงจะอพยพมาจากริมคลองรังสิต ช่วงที่น้ำท่วมแน่ ๆ เลยครับ ... ต้นไม้ใหญ่ ในนครลำปาง ยังพอมีให้เห็น
เห็นร้านขายจักรยาน ผมแวะเข้าไปสอบถาม เกี่ยวกับการเช่าจักรยาน .. ใจผมแล้ว นครลำปาง เป็นเมืองเล็ก ๆ ที่น่าขี่จักรยานเที่ยวมาก แต่กว่าผมจะค้นเจอ จักรยานให้เช่า ก็ใช้เวลาพอสมควร ถ้าไม่ได้น้องคนหนึ่ง จากเชียงใหม่ ที่เพิ่งมาขี่จักรยานเที่ยว ก่อนหน้านี้สักเดือนหนึ่ง ผมก็คงไม่ได้เรื่องจักรยานให้เช่าแน่ ๆ
แต่ก็ฟาวล์นะครับ เจ้าของร้าน บอกว่า ขายอย่างเดียว ไม่ได้ให้เช่า และยังไม่คิด เรื่องการให้เช่า เพราะดูเหมือนจะยุ่งยากพอสมควร
แล้วผมก็พบ โขลงช้างที่ใจกลางนครลำปาง มากันครบ พ่อ แม่ ลูก เลยครับ .. เป็นสวนสาธารณะ ด้านหนึ่งของ ห้าแยกหอนาฬิกา
เมืองที่มีภูเขา เป็นฉากหลัง ผมว่า ดูมีเสน่ห์ แม้ว่า จะห่างแบบลิบ ๆ ก็ตาม และวันนี้ ไม่ใช่เพียงแค่ภูเขา หากมีเมฆลอยต่ำ ประกอบอีกต่างหาก ชวนให้ฝันถึง สาวน้อยกลางสายฝนเลย
เช้า ๆ วันฝนพรำ แบบนี้ นครลำปาง การจราจร ไม่มากนัก ผมจอดจักรยานกลางถนนเลย
หอนาฬิกา ที่เวลาหยุดรอใครสักคน ไม่รู้ว่า เธอ รอนานแล้วหรือยัง ใครคนนั้น คงยังไม่มาซะที โปรดรับรู้ด้วยนะ ว่า ฉันจะหยุดรอเธอ ตรงนี้ จนกว่า เธอจะมา
รถสี่ล้อรอบเวียง ต้องสีนี้ นะครับ ขึ้นตรงไหน ลงตรงไหน 20 บาท เท่าเทียมกันหมด ... แท็กซี่มิเตอร์ก็มี แต่พี่ ๆ ที่ขับรถสี่ล้อเล่าให้ฟังว่า มิเตอร์คงจะชำรุดหมดแล้ว เพราะไม่เคยได้เปิด เท็จจริงประการใด ผมไม่ยืนยัน เป็นเพียงคำบอกเล่า ที่ได้ยินมา จากพี่ ๆ สี่ล้อ คู่แข่งสำคัญ
ชมวิวนครลำปาง โดยเดินวน รอบหอนาฬิกา .. ถนนบุญวาทย์ ย่านใจกลางเมือง แม้ผมจะไม่ได้มานานพอสมควร การเปลี่ยนแปลง แถวๆ นี้ มีน้อยมาก
พลตรี เจ้าบุญวาทย์วงษ์มานิต (6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2400 - 5 ตุลาคม พ.ศ. 2465) เจ้าผู้ครองนครลำปาง องค์ที่ 13 แห่ง "ราชวงศ์ทิพย์จักราธิวงศ์ (เจ้าเจ็ดตน)" (ครองราชย์ พ.ศ. 2440 - พ.ศ. 2465)
ร.5 ครองราชย์ 2411 - 2453
วิกฤติเงี้ยวเมืองแพร่ 2445
(ที่หมายเหตุ 2 เหตุการณ์นี้ไว้ เพื่อจะได้ทำความเข้าใจ กับเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในนครลำปางแห่งนี้ ได้ดีขึ้น)
ผมยังเดินวน รอบหอนาฬิกา นครลำปาง .. ถนนบ้านเชียงราย เป็นสถานที่จัดงาน ล่องสะเปาจาวละกอน
เพื่อน ๆ รู้สึกแปลก ๆ แบบผมไหมครับ ว่าทำไม นครลำปาง ต้องมี ถนนชื่อบ้านเชียงรายด้วย ??? ผมเลยไปถาม อาจารย์กรู ทำให้ทราบว่า ในยุคโน้นนนนน เวลาทำสงคราม ระหว่างเมือง สิ่งหนึ่ง ที่จะได้ของผู้ชนะสงคราม คือ การกวาดต้อนผู้คน ซึ่งเป็นปัจจัยการผลิตที่สำคัญ และบริเวณนี้ คือ ถิ่นพำนัก ของชาวเชียงราย ที่ครั้งหนึ่ง ถูกกวาดมา (จริงเท็จประการใด คงต้องไปค้นกันต่อนะครับ)
บริเวณนี้ เป็นส่วนหนึ่งของ งานล่องสะเปาจาวละกอน ไม่แน่ใจ ว่าเป็นบริเวณ ที่เขาเรียกว่า ข่วงนคร หรือเปล่า
อยู่ห้าแยกหอนาฬิกา นานเกินไปแล้ว ผมขี่จักรยาน มาตามถนนบุญวาทย์ สักนิด ฝนก็เริ่มลงเม็ด เลยหลบฝน ตรงร้านกาแฟ มีพี่ 2 ท่าน นั่งคุยกัน ผมก็เสนอหน้าเข้าไปถาม แบบอยากรู้มากว่า ทำไม โรงแรมนี้ จึงชื่อว่า โรงแรม 9 มิถุนา
พี่คนหนึ่ง ตะโกนเรียกพี่อีกคนหนึ่งจากหลังร้าน บอกว่า พี่คนนี้ เป็นลูกชายเจ้าของโรงแรม .. พี่เขาก็ตอบได้ สั้น กระชับ มาก ว่า เมื่อก่อน ถนนสายนี้ ชื่อว่า ถนน 9 มิถุนา เฮ้อออออ
ผมไม่กล้าถามต่อ ทั้ง ๆ ที่อยากรู้ว่า ก็แล้วทำไม ถนนสายนี้ จึงชื่อ 9 มิถุนา แต่กลัวพี่เขาจะเตะเอา
ต้นไม้ใหญ่ ริมถนนบุญวาทย์ ยังคงมีให้เห็นประปราย
อาคารนี้ ดูปุ๊บ ก็รู้ว่าเก่า ผมไม่รอช้า เลี้ยวจักรยาน ขออนุญาติ รปภ. ว่าจะเข้าไปถ่ายรูป พี่ รปภ. ก็แสนดี บอกว่า ตามสบายครับ ... ข้อดี ของการ ขี่จักรยานเที่ยว เลยครับ
ฝนยังลงเม็ด อย่างต่อเนื่อง การขี่จักรยานเที่ยวเมืองเล็ก ๆ อย่างนครลำปาง โรแมนติก อย่าบอกใครเลยครับ นี่ถ้าไม่ติดว่า ต้องเก็บภาพถ่ายมาฝากเพื่อน ๆ ผมจะรู้สึก ชิล กว่านี้
ขี่จักรยานช้า ๆ มองลึกเข้าไปในซอยข้างโรงแรมพิณ เห็นป้าย ร้านแม่แห .. คุ้น ๆ เพราะดูรีวิวมาเยอะ มีแต่คนบอกว่าอร่อย แวะเลยครับ อาหารเช้า + เที่ยง
ไม่ต้องบอก ก็รู้ว่า เป็น แกงหน่อไม้ ของโปรดของผม กินที่ไหน ก็อร่อยได้ทุกครั้งไป แต่ผมว่า หน่อไม้น่าจะมีสารเสพติด เห็นเพื่อนผม ที่เขาเป็นเจ้าหน้าที่สาธารณสุข บอกว่า จะเลิกกิน เพราะเขามีปัญหาเกี่ยวกับสุขภาพ เมื่อกิน หน่อ แต่ผมก็ยังเห็น ต้มหน่อ แกงหน่อ หมกหน่อ ในรูปที่เขาโพส ทุกครั้ง
คุณป้าเจ้าของร้าน บอกชื่อว่า คืออะไร แต่ทันที ที่สิ้นเสียงคุณป้า ความจำผม ก็หายไปพร้อม ๆ กับเสียงคุณป้า
แล้วอาหาร 4 อย่าง พร้อมข้าว 1 กระติ๊บ ก็มาตั้งอยู่ตรงหน้า ไม่นาน ทุกอย่างก็หายวับ ไปอยู่ในพุงกระทิ ของกระผ๊มหมด
เพื่อน ๆ เคยดูหนังสารคดี ที่ งูหลาม กิน ควาย ทั้งตัว เข้าไปไหมครับ .. อาการผม ประมาณนั้นเลย อยากจะนั่ง อยู่ตรงนั้น สักชั่วโมง
ความอิ่มไม่เคยปราณีใคร .. แต่ถ้ารอให้ย่อยจนหมด คงจะไม่ได้ออกจากร้าน แม่แห แน่ ๆ ครับ อีกทั้งฝนก็ยังลงเม็ดอย่างต่อเนื่อง ผมก็คว้า เสื้อฝนมาคลุมตัว แล้วก็ขี่จักรยาน ลุยฝน ตามถนนบุญวาทย์ ชีวิตผู้คน ล้วนน่าเก็บภาพมาฝาก แต่สงสารน้องกล้อง เลยได้แต่เก็บไว้ในความทรงจำแทน
ผมขี่ข้ามสะพานรัษฎา แล้วเลี้ยวซ้ายแรกที่เจอเลย บ้านวงศ์พรหมมินทร์ ปรากฏอยู่ทางขวามือ บ้านนี้ มีอายุกว่า 80 ปี เดิมเป็นที่พักของโส่ยทูล พ่อเลี้ยงปางไม้เชื้อสายพม่า
ฝนนอกจากจะไม่ขาดเม็ด หากยิ่งตกหนักกว่าเดิม ดีแต่ว่า ได้เพื่อนคุย ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ ททท. ที่มาสำรวจ บ้านวงศ์พรหมมินทร์ แล้วก็ติดฝน เหมือนผม เรื่องที่คุย ก็ไม่พ้นเรื่อง การท่องเที่ยว ใน นครลำปาง
พอฝนเริ่มซา เราก็แยกย้ายกัน อยากจะเดิน ถ่ายภาพรอบ ๆ บ้าน แต่ก็เปียกแฉะเกิน เลยเล็ง ๆ จากอานจักรยาน
โรงพยาบาล แวนแซนด์วูร์ด .. ผมขี่จักรยานฝ่าสายฝน ผ่าน ร้านกล้วยปิ้ง ยายเต็ม อันลือชื่อ (เห็นแต่ป้ายชื่อร้าน ใครจะมาปิ้งกล้วย กลางสายฝน)
พอมาถึง อาคารนี้ ซึ่งดูเก่าแก่ ซุ้มประตู หน้าต่าง โค้ง อาร์ค คุ้น ๆ ตา เหมือนกับ ตึกเก่าหลาย ๆ ที่ ที่ไปเห็นมา ทั้ง ที่นครพนม หรือแม้กระทั่ง ที่วัดอรุณ ฝั่งธน ผมก็เลี้ยวจักรยานขวับเข้าไปเลย
จอดจักรยาน ถอดเสื้อฝน สะบัด ๆ ตัวให้แห้ง (นึกภาพ ลูกหมาตกน้ำ แล้วสะบัดขน ยังไง ยังงั้นเลยครับ) จากนั้น ก็เดินหิ้วกล้อง เดินเข้าไปในตึก คุณพี่พยาบาล มองแบบ งง ๆ ผมรีบรายงานตัว ว่าเป็นนักท่องเที่ยว ขออนุญาต เดินชม ความงดงามของตึกเก่าแก่แห่งนี้ สักหน่อย
คุณพี่พยาบาลผู้ใจดี ก็เลยพาผมชมทั่วโรงพยาบาลเลยครับ มีภาพเก่า ๆ ที่สมเด็จย่า ได้เสด็จมา นานมากแล้วครับ
อาคาร โรงพยาบาล แวนแซนด์วูร์ด เก่าแค่ไหน ดูจากป้าย ปีที่ก่อสร้างดูเอาก็แล้วกันครับ .. บานหน้าต่าง วงกบ ไม้อย่างหนา .. กำแพงตึก ก็แบบโบราณ คือ เป็นอิฐก่อหนา แบบเดียวกับที่เราเห็น ที่ตึกในวังสวนสุนันทา
ออกจากโรงพยาบาล แวนแซนด์วูร์ด ผมขี่ลุยฝน มาทางสะพานแขวน แล้วเดินข้าม มาฝั่งซ้าย ของลำน้ำวัง มาที่ ท่าน้ำบ้านสิงห์ชัย ซึ่งเป็นบริเวณที่เขาจะจัด ประเพณีล่องสะเปาจาวละกอน เห็นอาม่า พาหลาน มาลอยกระทง แต่หัววันเลย
หลังจากแอบถ่ายไกล ๆ แล้ว ก็ ขออนุญาต เก็บภาพใกล้ ๆ ซะเลย .. หน้าถอดแบบ กันเลยนะครับ
เห็นชามตราไก่ มามากแล้ว วันนี้ มาเห็น สะพานตราไก่ บ้าง ... เมฆ ต่ำ ประมาณยอดสะพาน ถ้ากล้อง เป็นกล้องกันน้ำ ผมจะไม่ทุกข์ร้อนสักนิดเลยครับ
ทีมงาน ล่องสะเปาจาวละกอน ท่าทางเคร่งเครียด แต่ผมว่า ก็ดีไปอย่างนะครับ ที่ฝนโปรยปรายแบบนี้ ไม้ดอก ไม้ประดับ ที่นำมาวางไว้ อิ่มเอิบมาก ครับ
มุมสวย ๆ บริเวณ ท่าน้ำบ้านสิงห์ชัย สถานที่ ที่จัด ประเพณีล่องสะเปาจาวละกอน ฝนยังคงโปรยปราย .. คนจัดงาน คงจะไปเหมาตะไคร้มาทั้งตลาดแล้ว แน่ ๆ เลยครับ
เทศบาลนครลำปาง ทุ่มทุนสร้าง .. ปีหน้า ฟ้าไม่ฉ่ำฝน จะแวะมาดูอีกสักครั้ง
แอบถ่าย .. คนจัดงาน เคร่งเครียด ๆ ๆ ๆ ผมละหวาดเสียว กับสายไฟ ที่เขา เดินไปทั่วงานเลย เพราะน้ำฝน แฉะ ไปทั่ว แต่ก็ไม่มีเหตุการณ์ อย่างที่ผมกังวล เกิดขึ้น แต่ประการใด
อีกมุมหนึ่งของ ท่าน้ำบ้านสิงห์ชัย ขบวนแห่ ประกวด กระทงทางน้ำ จะผ่านมาตรงนี้
มุมมองจากสะพาน ไก่ส้ม (ผมตั้งเองนะครับ ระหว่างที่อัพรูป เพื่อนในเฟส ที่อยู่ที่ลำปาง มาให้ข้อมูลว่า สะพานตราไก่ สะพานนี้ คนลำปางเรียกว่า สะพานออเร้นท์)
ล่องสะเปาจาวละกอน ชุ่มฉ่ำ ๆ .. นครลำปาง งดงามกว่าที่คิด (ตอนจบ) คลิก คลิก
รีวิวอื่น ๆ ของ เป้ใบ รองเท้าคู่
Booking.com
|
